Zbigniew Szymonowicz
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 września 1999 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Odznaczenia | |
     | |
Zbigniew Szymonowicz (ur. 3 lutego 1922 we Lwowie, zm. 10 września 1999 w Łodzi) – polski pianista, laureat 8 nagrody IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1949).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bratanek Władysława Szymonowicza – lwowskiego histologa i embriologa, oraz brat Janiny Szybalskiej – polskiej farmaceutki całe życie związanej z rodzinnym Lwowem, w którym zmarła 18 grudnia 2011 roku[1].
Grać na pianinie zaczął w wieku 4 lat. Przez lwowskich krytyków muzycznych był nazywany „cudownym dzieckiem”. Pierwszy koncert dał w wieku 8 lat, natomiast z towarzyszeniem orkiestry zagrał po raz pierwszy w wieku 14 lat. Jego nauczycielką od pierwszych lat aż do okresu II wojny światowej była Jadwiga Dwernicka. Podczas pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa rozpoczął studia w lwowskim konserwatorium w klasach fortepianu i kompozycji. Po zajęciu Lwowa przez Niemców kontynuował samodzielne studia. W czasie niemieckiej okupacji Lwowa (1941–1944) był wraz z wieloma innymi przedstawicielami nauki, kultury, członków ruchu oporu, młodzieży gimnazjalnej i akademickiej karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla, dzięki czemu posiadał dokument, który skutecznie chronił go przed represjami okupantów[2].
Od 1945 kontynuował studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi pod kierunkiem Stanisława Szpinalskiego. Po otrzymaniu dyplomu (1946) w następnych latach studiował kompozycję u Kazimierza Sikorskiego.
Zadebiutował 10 stycznia 1947 w Filharmonii Łódzkiej wykonaniem wraz z orkiestrą koncertu fortepianowego b-moll Czajkowskiego. W 1949 wystąpił w IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina otrzymując VIII nagrodę.
Od 1956 aż do śmierci prowadził w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi utworzoną przez siebie klasę fortepianu. Był jurorem VIII i IX Konkursów Chopinowskich.
Pochowany w części ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi.
Kompozycje: koncert fortepianowy, Concertino na fortepian i małą orkiestrę symfoniczną, Dialogi na fortepian, orkiestrę smyczkową i perkusję, Wariacje i fuga na temat B.A.C.H. na dwa fortepiany, miniatury fortepianowe, utwory kameralne, orkiestrowe i wokalne.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)[3]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1945)
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- Odznaka Honorowa m. Łodzi
- Złota Odznaka SPAM[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janina Szymonowicz - Szybalska. Fundacja Armenian Foundation, 2012-01-11. [dostęp 2015-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-04)]. (pol.).
- ↑ Orman 2015 ↓, s. 302.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ Laureaci Złotej Odznaki : [online], Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków [dostęp 2023-09-05] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Dybowski: Zbigniew Szymonowicz. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2011-10-09].
- Elżbieta Orman: Szymonowicz Zbigniew Marian. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 50. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Polska Akademia Umiejętności, 2015, s. 302–303. ISBN 978-83-63352-37-0.