Zaburzenie somatyzacyjne

Zaburzenie somatyzacyjne
Klasyfikacje
ICD-10

F45.0

DSM-IV

300.81
Zaburzenia somatyzacyjne

DiseasesDB

1645

MedlinePlus

000955

MeSH

D013001

Zaburzenie somatyzacyjne (ang. somatization disorder), in. zespół Briqueta (zgodnie z DSM-5 ang. somatic symptom disorder, zgodnie z DSM-IV-TR ang. somatization disorder) to forma zaburzenia somatoformicznego, charakteryzująca się skargami na długotrwałe schorzenia fizyczne (lub zranienia), mające swój początek przed trzydziestym rokiem życia, które są niedostatecznie wyjaśnione niezależnymi potwierdzeniami choroby somatycznej i prowadzą do pogorszenia jakości życia. Uważa się[1], że zaburzenie występuje dziesięć razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Objawy utrzymują się od co najmniej dwóch lat. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi.

Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego.

Kryteria diagnostyczne[edytuj | edytuj kod]

Diagnoza różnicowa: symulacja (świadome udawanie), choroby układu pokarmowego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Carson R.C., Butcher J.N., Mineka S. (2003), Psychologia zaburzeń, Tom 1, GWP, Gdańsk, ISBN 83-89120-17-8.