World Touring Car Championship 2005

Sezon 2005 Mistrzostw World Touring Car Championship
Ilustracja
Zdobywca tytułu mistrzowskiego w 2005 Andy Priaulx
Inauguracja

10 kwietnia

Zakończenie

20 listopada

Liczba wyścigów

20

Mistrzowie
Kierowcy

Andy Priaulx

Poprzedni sezonNastępny sezon

Sezon 2005 World Touring Car Championship – drugi sezon serii World Touring Car Championship. Sezon rozpoczął się 10 kwietnia na torze Autodromo Nazionale di Monza, a zakończył się 20 listopada na torze ulicznym w Makau po rozegraniu 10 rund składających się z 20 wyścigów. Tytuł w klasyfikacji kierowców zdobył Andy Priaulx, a tytuł wśród producentów wywalczyło BMW.

Kierowcy i zespoły[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Oficjalna strona World Touring Car Championship[1]

Zespoły fabryczne
Zespół Samochód No. Kierowcy Klasa Rund
Wielka Brytania BMW Team UK BMW 320i 1 Wielka Brytania Andy Priaulx M 1-10
Włochy Alfa Romeo Racing Team[1] Alfa Romeo 156 2 Włochy Gabriele Tarquini M 1-10
3 Wielka Brytania James Thompson M 1-10
6 Włochy Fabrizio Giovanardi M 1-10
7 Brazylia Augusto Farfus M 1-10
56 Makau André Couto M 10
Włochy BMW Team Italy-Spain BMW 320i 4 Włochy Alessandro Zanardi M 1-10
5 Hiszpania Antonio García M 1-10
Hiszpania SEAT Sport SEAT Toledo Cupra 8 Szwecja Rickard Rydell M 1–8
9 Hiszpania Jordi Gené M 1–6
10 Niemcy Peter Terting M 1–8
11 Wielka Brytania Jason Plato M 3–6
12 Hiszpania Marc Carol M 9
SEAT León 8 Szwecja Rickard Rydell M 9–10
9 Hiszpania Jordi Gené M 7–10
10 Niemcy Peter Terting M 9–10
Niemcy Ford Hotfiel Sport Ford Focus 14 Niemcy Thomas Klenke M 1–4, 6–9
15 Niemcy Thomas Jäger M 1–4
16 Niemcy Michael Funke M 6–10
17 Niemcy Patrick Bernhardt M 10
Wielka Brytania Chevrolet RML Chevrolet Lacetti 21 Wielka Brytania Robert Huff M 1-10
22 Włochy Nicola Larini M 1-10
23 Szwajcaria Alain Menu M 1-10
Holandia BMW Team Holland BMW 320i 41 Holandia Duncan Huisman M 10
Niemcy BMW Team Deutschland BMW 320i 42 Niemcy Jörg Müller M 1-10
43 Niemcy Dirk Müller M 1-10
Zespoły niezależne
Zespół Samochód No. Kierowcy Klasa Rund
Hongkong GR Asia SEAT Toledo Cupra 18 Meksyk Carlos Mastretta Aguilera MM 4–5
19 Finlandia Valle Mäkelä MM 1–3, 6–7
20 Holandia Tom Coronel MM 1-10
38 Turcja Erkut Kizilirmak MM 8
40 Hiszpania Polo Villaamil MM 9
99 Hongkong Lo Ka Fai MM 10
Dania Peugeot Sport Denmark Peugeot 407 24 Francja Soheil Ayari 6
25 Francja Éric Hélary 7
Włochy JAS Motorsport Honda Accord Euro R 26 Włochy Roberto Colciago 1–6
27 Włochy Adriano De Micheli M 1–5, 7–10
34 Szwecja Tomas Engström M 9
39 Wielka Brytania Simon Harrison M 10
Szwecja Crawford Racing BMW 320i 28 Szwecja Carl Rosenblad MM 1-10
Francja Team Oreca PlayStation SEAT Toledo Cupra 29 Monako Stéphane Ortelli M 7–9
Włochy Proteam Motorsport BMW 320i 30 Włochy Stefano D'Aste MM 1-10
31 Włochy Giuseppe Cirò MM 1-10
Niemcy Wiechers-Sport BMW 320i 32 Niemcy Marc Hennerici MM 1-10
Czechy IEP Team Alfa Romeo 156 Gta 33 Czechy Adam Lacko MM 1
BMW 320i 2, 6
Szwecja Honda Dealer Team Sweden Honda Accord Euro R 34 Szwecja Tomas Engström M 1
Honda Civic Type-R 35 Szwecja Jens Hellström M 1
Austria RS-Line IPZ Racing Ford Focus ST170 36 Austria Sascha Plöderl MM 2, 4, 7
37 Niemcy Frank Diefenbacher MM 2
Włochy DB Motorsport Alfa Romeo 156 51 Włochy Salvatore Tavano MM 1–2, 4
52 Włochy Andrea Larini MM 1–2, 4
Włochy GDL Racing BMW 320i 53 Włochy Gianluca De Lorenzi MM 1–2, 4
San Marino Zerocinque Motorsport BMW 320i 54 San Marino Stefano Valli MM 1–2, 4
Włochy Scuderia del Girasole SEAT Toledo Cupra 55 Włochy Alessandro Balzan MM 1–2, 4
Makau Ao's Racing Team BMW 320i 62 Makau Ao Chi Hong M 10
Toyota Altezza 65 Japonia Hironori Takeuchi 10
Niemcy Engstler Motorsport BMW 320i 63 Hongkong Paul Poon M 10
64 Nowa Zelandia Peter Scharmach M 10
Ikona Klasa
M Producent
M Niezależni (Michelin Independents' Trophy)

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Runda Nazwa Rundy Tor Data Pole Position Najszybsze okrążenie Zwycięzca Wyniki
1 R1 Wyścig Włoch Włochy Autodromo Nazionale di Monza 10 kwietnia Niemcy Dirk Müller Niemcy Dirk Müller Niemcy Dirk Müller Wyniki
R2 Niemcy Jörg Müller Wielka Brytania James Thompson
2 R3 Wyścig Francji Francja Circuit de Nevers Magny-Cours 1 maja Niemcy Jörg Müller Niemcy Jörg Müller Niemcy Jörg Müller Wyniki
R4 Niemcy Jörg Müller Niemcy Jörg Müller
3 R5 Wyścig Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Silverstone Circuit 15 maja Włochy Gabriele Tarquini Włochy Fabrizio Giovanardi Włochy Gabriele Tarquini Wyniki
R6 Wielka Brytania Andy Priaulx Szwecja Rickard Rydell
4 R7 Wyścig San Marino San Marino Autodromo Enzo e Dino Ferrari 29 maja Włochy Fabrizio Giovanardi Włochy Fabrizio Giovanardi Włochy Fabrizio Giovanardi Wyniki
R8 Włochy Fabrizio Giovanardi Niemcy Dirk Müller
5 R9 Wyścig Meksyku Meksyk Autódromo Miguel E. Abed 26 czerwca Włochy Fabrizio Giovanardi Włochy Gabriele Tarquini Włochy Fabrizio Giovanardi Wyniki
R10 Włochy Fabrizio Giovanardi Niemcy Peter Terting
6 R11 Wyścig Belgii Belgia Circuit de Spa-Francorchamps 30 lipca Brazylia Augusto Farfus Niemcy Dirk Müller Niemcy Dirk Müller Wyniki
R12 Włochy Stefano D'Aste Włochy Fabrizio Giovanardi
7 R13 Wyścig Niemiec Niemcy Motorsport Arena Oschersleben 28 sierpnia Wielka Brytania James Thompson Niemcy Jörg Müller Wielka Brytania Andy Priaulx Wyniki
R14 Włochy Gabriele Tarquini Włochy Alessandro Zanardi
8 R15 Wyścig Turcji Turcja Istanbul Park 18 września Włochy Gabriele Tarquini Wielka Brytania James Thompson Włochy Fabrizio Giovanardi Wyniki
R16 Włochy Gabriele Tarquini Włochy Gabriele Tarquini
9 R17 Wyścig Hiszpanii Hiszpania Circuit Ricardo Tormo 2 października Hiszpania Jordi Gené Niemcy Dirk Müller Hiszpania Jordi Gené Wyniki
R18 Niemcy Jörg Müller Niemcy Jörg Müller
10 R19 Wyścig Makau Makau Guia Circuit 20 listopada Wielka Brytania Andy Priaulx Wielka Brytania Andy Priaulx Brazylia Augusto Farfus Wyniki
R20 Wielka Brytania Andy Priaulx Holandia Duncan Huisman

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy w sezonie 2006 byli nagradzani punktami w następującej kolejności: 10–8–6–5–4–3–2–1.

Poz[2] Kierowca ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. [2]
1 Wielka Brytania Andy Priaulx 4 5 2 3 5 20 3 2 NS 8 2 NU 1 2 3 9 4 3 2 2 101
2 Niemcy Dirk Müller 1 2 6 2 10 6 4 1 18† 16 1 5 4 6 9 5 2 4 10 NU 86
3 Włochy Fabrizio Giovanardi 6 8 10 7 3 8 1 3 1 3 7 1 26† NU 1 6 6 2 19† NW 81
4 Brazylia Augusto Farfus Jr. 3 9 8 5 4 4 5 5 9 10 DK 4 9 5 8 2 NS 7 1 3 65
5 Niemcy Jörg Müller 29 4 1 1 9 7 27 12 NW NW 3 16 3 3 NU 12 5 1 NU NW 59
6 Szwecja Rickard Rydell 8 NU 3 11 7 1 9 4 3 6 11 NU 2 7 5 7 NU 11 3 7 57
7 Włochy Gabriele Tarquini 2 NU 4 8 1 3 15 10 2 NU 4 17† 13 14 7 1 16 23† NW NW 55
8 Wielka Brytania James Thompson 7 1 11 9 2 NU 7 21† 4 4 5 7 19 NU 2 4 NU 15 7 NU 53
9 Hiszpania Antonio García 5 3 5 4 15 NU 2 9 5 2 6 8 14 9 4 NU 14 6 9 NW 51
10 Włochy Alessandro Zanardi 10 7 15 24 23† NW 8 6 13 NU WD WD 8 1 6 3 8 5 13 4 36
11 Hiszpania Jordi Gené 9 6 7 6 11 5 NU 13 NU 19† 12 NU 7 4 17 NU 1 14 18 5 33
12 Niemcy Peter Terting 11 17 9 10 6 16 10 7 7 1 10 10 5 NU NS 10 3 12 8 6 31
13 Holandia Duncan Huisman 6 1 13
14 Holandia Tom Coronel 15 NU 23 DK 14 14 18 NU 8 5 13 3 21 13 NU NW NS 13 NU NW 11
15 Wielka Brytania Jason Plato 8 2 11 8 11 12 9 14 10
16 Włochy Nicola Larini 24 15 17 13 NU NW 13 11 10 7 17 18† 17 11 NS NU 7 NU 4 10† 9
17 Szwajcaria Alain Menu 22 24† NU NW NU 13 14 14 NS 13 14 6 11 8 10 8 NU NW 5 DK 9
18 Włochy Stefano D'Aste 16 22† NU NW NU NU 22 15 12 11 16 2 20 19 14 15 17 17 11 NU 8
19 Włochy Roberto Colciago 12 NU 12 12 12 19 6 NU NU 18 8 NU 4
20 Monako Stéphane Ortelli 6 15 NU NU 9 22† 3
= Wielka Brytania Robert Huff 20 NU 19 15 13 NU 20 NU 6 NU NS 11 23 12 16 13 NU NW NU NU 3
22 Włochy Giuseppe Cirò NU 18 21 17 22 11 NU NW 14 9 15 15 24 16 12 14 12 10 NU 8 1
= Hiszpania Marc Carol 10 8 1
24 Niemcy Marc Hennerici 13 10 13 16 17 9 NU NU 17 14 18 9 16 21 13 11 NU 20 14 NU 0
25 Szwecja Tomas Engström 14 23 13 9 0
26 Niemcy Patrick Bernhardt 21 9 0
27 Niemcy Michael Funke NU NW 12 10 NU NW NU 18 17† NW 0
28 Finlandia Valle Mäkelä NU 13 16 NU 16 10 19 NU 18 NU 0
29 Niemcy Thomas Klenke NU NW NU 22 19 18 17 16 21 NU 10 20 NU 17 NU NW 0
30 Szwecja Carl Rosenblad NW NW 14 14 21 12 16 NU 16 15 22 12 22 17 11 18 NU 16 12 NU 0
31 Włochy Alessandro Balzan 18 11 NU NW 12 DK 0
32 Włochy Adriano de Micheli 21 14 22 20 20 15 NU NW NW NW 15 18 15 16 11 19 15 NU 0
33 Czechy Adam Lacko 25 12 NU NW 20 13 0
34 Meksyk Carlos Mastretta Aguilera 25 18 15 17 0
35 Hiszpania Polo Villaamil 15 21 0
36 Włochy Salvatore Tavano 17 16 18 18 19 20 0
37 Nowa Zelandia Peter Scharmach 16 NU 0
38 Niemcy Thomas Jäger 28 NU 24 21 18 17 26 19 0
39 Włochy Gianluca de Lorenzi 23 NU 20 19 21 17 0
40 Włochy Andrea Larini 19 20 NU NW 23 22† 0
41 San Marino Stefano Valli 27 19 25 23 24 NU 0
42 Wielka Brytania Simon Harrison 20† NW 0
43 Szwecja Jens Hellström 26 21 0
44 Austria Sascha Plöderl NS 25† NU NW 25 22† 0
45 Francja Soheil Ayari 23 NU 0
Francja Éric Hélary NU NW 0
Turcja Erkut Kizilirmak NU NW 0
Makau André Couto NU NW 0
Niemcy Frank Diefenbacher NW NW
Makau Ao Chi Hong NW NW
Hongkong Lo Ka Fai NZ NZ
Hongkong Paul Poon NZ NZ
Japonia Hironori Takeuchi NZ NZ
Poz Kierowca ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 

† – Kierowca nie ukończył wyścigu, ale został sklasyfikowany po przejechaniu 90% dystansu.

Producenci[edytuj | edytuj kod]

BMW wygrało tytuł mistrza świata producentów samochodem 320i
Poz. Producent ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pts [2]
1 Niemcy BMW 1 2 1 1 5 6 2 1 5 2 1 2 1 1 3 3 2 1 2 1 273
4 3 2 2 9 7 3 2 12 8 2 5 3 2 4 5 4 3 6 2
2 Włochy Alfa Romeo 2 1 4 5 1 3 1 3 1 3 4 1 9 5 1 1 6 2 1 3 237
3 8 8 7 2 4 5 5 2 4 5 4 13 14 2 2 16 7 7 NU
3 Hiszpania SEAT 8 6 3 6 6 1 9 4 3 1 9 3 2 4 5 7 1 8 3 5 186
9 17 7 10 7 2 10 7 7 5 10 10 5 7 17 10 3 11 8 6
4 Stany Zjednoczone Chevrolet 20 15 17 13 13 13 13 11 6 7 14 6 11 8 10 8 7 NU 4 10† 68
22 24† 19 16 NU NU 14 14 10 13 17 11 17 11 16 13 NU NW 5 NU
5 Stany Zjednoczone Ford 28 NU 24 22 18 17 17 16 21 NU 10 10 NU 17 NU 18 17† 9 13
NU NW NU 23 19 18 26 19 NU NW 12 20 NU NW NU NW 21 NW
Poz. Producent ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 

Klasyfikacja Niezależnych[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Niemcy Marc Hennerici 13 10 13 16 17 9 NU NU 17 14 18 9 16 21 13 11 NU 20 14 NU 114
2 Włochy Giuseppe Cirò NU 18 21 17 22 11 NU NW 14 9 15 15 24 16 12 14 12 10 NU 8 107
3 Włochy Stefano D'Aste 16 22† NU NW NU NU 22 15 12 11 16 2 20 19 14 15 17 17 11 NU 96
4 Szwecja Carl Rosenblad NW NW 14 14 21 12 16 NU 16 15 22 12 22 17 11 18 NU 16 12 NU 94
5 Holandia Tom Coronel 15 NU 23 DK 14 14 18 NU 8 5 13 3 21 13 NU NW NS 13 NU NW 85
6 Włochy Adriano de Micheli 21 14 22 20 20 15 NU NW NW NW 15 18 15 16 11 19 15 NU 65
7 Finlandia Valle Mäkelä NU 13 16 NU 16 10 19 NU 18 NU 37
8 Włochy Salvatore Tavano 17 16 18 18 19 20 27
9 Szwecja Tomas Engström 14 23 13 9 24
10 Włochy Alessandro Balzan 18 11 NU NW 12 DK 21
11 Włochy Gianluca de Lorenzi 23 NU 20 19 21 17 20
12 Meksyk Carlos Mastretta Aguilera 25 18 15 17 14
13 Czechy Adam Lacko 25 12 NU NW 20 13 13
14 Wielka Brytania Simon Harrison 20† NW 8
15 Włochy Andrea Larini 19 20 NU NW 23 22† 8
16 Hiszpania Polo Villaamil 15 21 6
17 San Marino Stefano Valli 27 19 25 23 24 NU 4
18 Austria Sascha Plöderl NS 25† NU NW 25 22† 4
19 Szwecja Jens Hellström 26 21 0
20 Turcja Erkut Kizilirmak NU NW 0
21 Niemcy Frank Diefenbacher NW NW
22 Hongkong Lo Ka Fai NZ NZ
Poz. Kierowca ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 

Zespoły Niezależne[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Włochy Proteam Motorsport 16 18 21 18 22 11 22 15 12 9 15 2 20 16 12 14 12 10 11 8 203
NU 22† NU NW NU NU NU NW 14 11 16 15 24 19 14 15 17 17 NU NU
2 Hongkong GR Asia 15 13 16 NU 14 10 18 18 8 5 13 3 18 13 NU NW 15 13 NU NW 142
NU NU 23 DK 16 14 25 NU 15 17 19 NU 21 NU NU NW NS 21 NZ NZ
3 Niemcy Wiechers-Sport 13 10 13 16 17 9 NU NU 17 14 18 9 16 21 13 11 NU 20 14 NU 114
4 Szwecja Crawford Racing NW NW 14 14 21 12 16 NU 16 15 22 12 22 17 11 18 NU 16 12 NU 94
5 Włochy JAS Motorsport 21 14 22 20 20 15 NU NW NW NW 15 18 15 16 11 9 15 NU 89
13 19 20† NW
6 Włochy DB Motorsport 17 16 18 18 19 20 35
19 20 NU NW 23 22†
7 Włochy Scuderia del Girasole 18 11 NU NW 12 DK 21
8 Włochy GDL Racing 23 NU 20 19 21 17 20
9 Czechy IEP Team 25 12 NU NW 20 13 13
10 Szwecja Honda Dealer Team Sweden 14 21 8
26 23
11 San Marino Zerocinque Motorsport 27 19 25 23 24 NU 4
12 Austria RS-Line IPZ Racing NS 25† NU NW 25 22† 4
NW NW
Poz. Zespół ITA
Włochy
FRA
Francja
UK
Wielka Brytania
SMR
San Marino
MEX
Meksyk
BEL
Belgia
GER
Niemcy
TUR
Turcja
ESP
Hiszpania
MAC
Makau
 Pkt. 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b 2005 Entry List. fiawtcc.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)]., fiawtcc.com, zarchiwizowano w web.archive.org 2012-02-13, 2013-07-18.
  2. a b c 2005 FIA World Touring Car Championship - Drivers’ Championship. fiawtcc.com. [dostęp 2013-08-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]