Witold Wołodkiewicz
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 października 1929 |
| Data i miejsce śmierci | 13 lutego 2021 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo rzymskie | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat | 1961 – nauki prawne |
| Habilitacja | 1968 – nauki prawne |
| Profesura | 1978 |
| profesor zwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego | |
| Odznaczenia | |
 | |
Witold Ludwik Wołodkiewicz (ur. 23 października 1929 w Warszawie, zm. 13 lutego 2021 w Warszawie[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa rzymskiego i europejskiej kultury prawnej[2], znawca kultury antycznej, adwokat.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W roku 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie był uczniem m.in. Edwarda Gintowta i Eduardo Volterry. Doktoryzował się w roku 1961 (temat rozprawy doktorskiej: „Stanowisko materfamilias w prawie rzymskim”). Habilitował się w roku 1968 (temat monografii habilitacyjnej: „Obligationes ex variis causarum figuris w rzymskim prawie klasycznym”). Odbywał uzupełniające studia zagraniczne we Włoszech (w Istituto Universitario di studi Europei w Turynie oraz w Istituto di Diritto Romano w Rzymie)[3]. Tytuł profesora nauk prawnych uzyskał w 1978 r.[4]
Przez całej swoje życie zawodowe związany był z Uniwersytetem Warszawskim - przede wszystkim z Wydziałem Prawa i Administracji, a od 1998 r. również z Wydziałem „Artes Liberales”. Został także nauczycielem akademickim na Wydziale Prawa Uniwersytetu SWPS w Warszawie[5]. Ponadto był kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji, a w latach 2002–2007 pełnił funkcję rektora tej uczelni.
Był cenionym na świecie znawcą prawa rzymskiego[2] i współtwórcą polskiej romanistyki prawniczej. Opublikował ponad 150 artykułów w kraju oraz za granicą, w tym cenioną pracę: „Obligationes ex variis causarum figuris" (1968). Specjalizował się w prawie rzymskim klasycznym, kulturze antycznej i europejskiej. Prowadził studia nad znaczeniem prawa rzymskiego w rozwoju kultury europejskiej, badał regulacje stosunków zobowiązaniowych zawarte w tym prawie oraz nastawienie reżimów autorytarnych do ducha i litery rzymskiego prawa[6]. Wykładał na wielu uniwersytetach zagranicznych, głównie we Włoszech i Francji (np. w prestiżowej École Pratique des Hautes Études czy na uniwersytecie Panthéon-Sorbonne w Paryżu[3]). Był członkiem Rady Naukowej Centro Romanistico Internazionale uniwersytetów w Neapolu, Katanii, Messynie i Catanzaro[7]. Piastował funkcję przewodniczącego Komisji Praw Antycznych Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczącego Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN[3].
Przez wiele lat czynny zawodowo adwokat, był członkiem kolegium redakcyjnego Pisma Adwokatury Polskiej "Palestra". Odpowiadał także za wybór i rozmieszczenie inskrypcji łacińskich na kolumnadzie gmachu Sądu Najwyższego RP w Warszawie[8].
W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9].
Wybrane publikacje[10][edytuj | edytuj kod]
- Obligationes ex variis causarum figuris – Studia nad źródłami zobowiązań w rzymskim prawie klasycznym, Warszawa (PWN), 1968 (książka została wydana również w języku włoskim).
- Rzymskie korzenie współczesnego prawa cywilnego, Warszawa 1978,
- Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1983,
- Jean Bodin, Iuris universi distributio. Les trois premières éditions. Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1985,
- D. Diderot - A. G. Boucher d´Argis - L. chevalier de Jaucourt, Le droit romain et l'Encyclopédie. 31 articles. Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1986,
- Prawoznawstwo w poglądach i ujęciu Encyklopedystów, Warszawa 1990,
- Prawo rzymskie - Instytucje, [wespół z M. Zabłocką],
- Regulae iuris. Łacińskie inskrypcje na Kolumnach Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej, [wespół z A. Kacprzak i J. Krzynówkiem],
- Czy prawo rzymskie przestało istnieć?, Kraków (Zakamycze) 2003,
- Europa i prawo rzymskie. Szkice z historii europejskiej kultury prawnej, Warszawa (Wolters Kluwer) 2009,
- Itinerari di un giurista europeo. Dall’Università di Varsavia alla Federico II, Napoli (Jovene) 2010.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie żyje prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz. rp.pl. [dostęp 2021-02-14]. (pol.).
- ↑ a b Odszedł Profesor Witold Wołodkiewicz [online], www.swps.pl [dostęp 2021-03-16] (pol.).
- ↑ a b c Odszedł profesor Witold Wołodkiewicz [online], WPiA [dostęp 2021-03-16] (pol.).
- ↑ Ludzie nauki https://nauka-polska.pl
- ↑ prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz [online], palestra.pl [dostęp 2021-02-16] (pol.).
- ↑ Odnowienie doktoratu profesora Witolda Wołodkiewicza [online], Uniwersytet Warszawski, 17 października 2019 [dostęp 2021-03-16] (pol.).
- ↑ Witold Wołodkiewicz [online], Profinfo [dostęp 2021-03-16] (pol.).
- ↑ Nie żyje prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz [online], www.rp.pl [dostęp 2021-03-16] (pol.).
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 36, poz. 495
- ↑ Prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz (1929–2021) | Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego [online] [dostęp 2021-03-16] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. zw. dr hab. Witold Ludwik Wołodkiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-12-28].[martwy link]