Wiaczesław Ejnhorn
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1986) |
| Ranking FIDE | 2493 |
| Ranking krajowy FIDE | niesklasyfikowany na liście aktywnych |
Wiaczesław Semenowycz Ejnhorn[1], ukr. Вячеслав Семенович Ейнгорн (ur. 23 listopada 1956 w Odessie) – ukraiński szachista i trener szachowy, arcymistrz od 1986 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
W [latach 80. należał do szerokiej czołówki szachistów Związku Radzieckiego. W roku 1980 zdobył w Rydze brązowy medal mistrzostw ZSRR do 26 lat. W 1983 zwyciężył w Mińsku, zaś w 1984 zadebiutował we Lwowie w finale mistrzostw ZSRR mężczyzn, osiągając duży sukces w postaci zdobycia brązowego medalu oraz wystąpił w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju, zajmując IV miejsce[2]. W latach 1985 i 1986 dwukrotnie podzielił I miejsca na turniejach w Borze. Również w 1986 wywalczył w Kijowie drugi brązowy medal mistrzostw ZSRR oraz podzielił I miejsca w Moskwie (wraz z Konstantinem Lernerem) oraz w Cappelle-la-Grande (wspólnie z Siergiejem Smaginem i Josephem Gallagherem). W 1987 ponownie dobrze zaprezentował się w finale mistrzostw ZSRR, dzieląc w Mińsku III-IV miejsce wraz z Jaanem Ehlvestem. W tym samym roku wystąpił w turnieju międzystrefowym (eliminacji mistrzostw świata) w Zagrzebiu, zajmując IX miejsce[3]. W latach 1990 i 1991 dwukrotnie zwyciężał w turniejach Berliner Sommer w Berlinie. W 1995 podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Velden am Wörther See, w 1998 triumfował w kolejnym turnieju open w Metzu, natomiast rok później podzielił I miejsce w Bad Wörishofen. W 2001 wystąpił w Moskwie na mistrzostwach świata rozegranych systemem pucharowym, ale odpadł w I rundzie, przegrywając z Krishnanem Sasikiranem[4]. W tym samym roku podzielił I miejsce na turnieju otwartym w Oberwart. Kolejny sukces w turnieju open odniósł w roku 2005, dzieląc I miejsce w Hamburgu.
W latach 1992–2002 trzykrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, największy sukces odnosząc w roku 2000 w Stambule, gdzie szachiści ukraińscy zdobyli brązowe medale. Oprócz tego, dwukrotnie (1993, 2001) reprezentował swój kraj na drużynowych mistrzostwach świata, zdobywając trzy medale: złoty (2001, wraz z drużyną) i dwa srebrne (1993, wraz z drużyną oraz 2001, za indywidualny wynik na IV szachownicy). Również dwukrotnie (1989, 1992) wziął udział w drużynowych mistrzostwach Europy na których wywalczył kolejne trzy medale: złoty (wraz z drużyną) i brązowy (za wynik na V szachownicy) w roku 1989 (w drużynie ZSRR) oraz srebrny (1992, wraz z drużyną)[5].
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 lipca 2003 r., z wynikiem 2611 punktów zajmował wówczas 86. miejsce na świecie oraz 4. wśród ukraińskich szachistów (za Rusłanem Ponomariowem, Wasilijem Iwanczukiem i Ołeksandrem Moisejenką)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Można również spotkać imię Weresław.
- ↑ XXII Memoriał Akiby Rubinsteina Polanica Zdrój 1984. [dostęp 2012-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-19)].
- ↑ 1987 Zagreb Interzonal Tournament.
- ↑ 2001-02 FIDE Knockout Matches.
- ↑ Olimpbase.
- ↑ Top lists records: Eingorn, Vereslav.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2007
- Individual Calculations: Eingorn, Vereslav S (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wiaczesław Ejnhorn – wybrane partie szachowe (ang.)
- Wiaczesław Ejnhorn – profil na stronie FIDE (ang.)