Wawrzyniec z Dublina

Święty
Wawrzyniec z Dublina (CRL)
Lorcán Úa Tuathail
arcybiskup
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1128
hrabstwo Kildare

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1180
Eu (Sekwana Nadmorska)

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

5 grudnia 1225
katedra w Rieti
przez Honoriusza III

Wspomnienie

14 listopada

Wawrzyniec z Dublina, celt. Lorcán Úa Tuathail, również Laurentius O’Toole (ur. 1128 w Castledermot w irlandzkim hrabstwie Kildare, zm. 14 listopada 1180 w Eu we Francji) – arcybiskup Dublina, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wawrzyniec pochodził z królewskiego rodu. Jego matka pochodziła z rodziny O'Byrne, a ojciec nazywał się Murtagh O'Tuathail i był lennikiem króla Leinsteru, Dermota MacMurrougha (siostra Wawrzyńca była jego żoną). Wychowywał się jednak w opactwie w Glendalough, gdzie został najpierw mnichem, a mając 25 lat, w 1154, został opatem. Przebywał tam 22 lata. W 1161 został w Dublinie wyświęcony na biskupa i powołany na arcybiskupa dublińskiej archidiecezji. Nawet po nominacji, często bywał w Glendalough, aby przebywać w samotni św. Kewina. Był zdecydowanym zwolennikiem reform kościelnych. Ze świeckich Kanoników katedralnych uczynił regularnymi przystępując do nich[1]. Starał się też o ustanowienie pokoju między Irlandią a Anglią. Był aktywnym negocjatorem pomiędzy stronami, jako że więzy krwi wiązały go ze zwaśnionymi rodami. Na soborze laterańskim III (1179) mianowany został papieskim legatem dla Irlandii i doprowadził do pokoju między Henrykiem II a Ruaidrim II (król Connachtu 1166-1186), ostatnim królem Irlandii.

Wawrzyniec zmarł 14 listopada 1180 wśród kanoników w Eu.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Został kanonizowany 5 grudnia 1225 roku przez papieża Honoriusza III w katedrze w Rieti.

Jest patronem archidiecezji dublińskiej.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 14 listopada.

Przeniesienie relikwii wspominane jest 10 maja.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]