Waldemar Chmielewski (archeolog)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: archeologia, prahistoria i archeologia pleistocenu | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Waldemar Chmielewski (ur. 17 czerwca 1929 w Łodzi[1], zm. 21 lipca 2004[2]) – polski archeolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, badacz prehistorii Afryki i Azji, ekspert w zakresie badań paleolitu na ziemiach polskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1951 ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim[1][3]. Należał tam do grupy uczniów Konrada Jażdżewskiego[1]. Magisterium obronił w wieku 22 lat, w oparciu o wyniki badań wykopaliskowych prowadzonych pod kierunkiem Jażdżewskiego w Sarnowie i Gaju[1]. W 1960 uzyskał stopień doktora, w oparciu o wyniki własnych badań archeologicznych w jaskiniach w Jerzmanowicach i Sąspowie[1]. W 1963 uzyskał stopień doktora habilitowanego[4].
Od 1948 do 1963 pracował w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi[4]. W latach 1956-1970 zatrudniony był także w Instytucie Kultury Materialnej PAN[4]. Od roku 1970 związany był też naukowo z Uniwersytetem Warszawskim[4]. Był dyrektorem Instytutu Archeologii (1976-1987) i dziekanem Wydziału Historycznego UW[3][4]. Przez krótki okres był też zatrudniony jako wykładowca na Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego[4]. W 1971 został profesorem nadzwyczajnym, a około 1980 zwyczajnym[4].
Zajmował się badaniem paleolitu na ziemiach polskich[3]. Wielokrotnie brał udział w ekspedycjach naukowych archeologów do Egiptu, Sudanu, Iraku i Indii[3]. Zainicjował wieloletnią ekspedycję polskich archeologów do Nubii, gdzie prowadzono międzynarodowe badania ratunkowe przy okazji budowy Wielkiej Tamy powyżej Asuanu[4]. Od 1966 był członkiem Międzynarodowej Unii Nauk Pre- i Protohistorycznych[4]. Wraz z Teresą Madeyską prowadził badania archeologiczne Schroniska Wylotnego w Ojcowie[4]. Prowadził też badania na stanowisku Kraków-Zwierzyniec (stanowisko 1)[4].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[1].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Civilisation de Jerzmanowice (1961)[4].
- Prahistoria ziem polskich. Tom I. Paleolit i mezolit (1975) [współautor][4]
- The Pleistocene and early Holocene archaeological sites on the Atbara and Blue Nile in Eastern Sudan, "Przegląd Archeologiczny" (1987)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Lech, Prof. dr hab. Waldemar Chmielewski 17 VI 1929 - 21 VII 2004, „Przegląd Archeologiczny” (52), 2004, s. 213-215.
- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 39-40, ISBN 978-83-7676-301-9.