Valentí Massana

Valentí Massana
Ilustracja
Valentí Massana podczas ceremonii wręczenia nagród w mistrzostwach Hiszpanii w chodzie sportowym, 3 marca 2013, Murcja.
Pełne imię i nazwisko

Valentí Massana Gràcia

Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1970
Viladecans

Wzrost

165 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Igrzyska olimpijskie
brąz Atlanta 1996 lekkoatletyka
(chód na 50 km)
Mistrzostwa świata
złoto Stuttgart 1993 chód na 20 km
srebro Göteborg 1995 chód na 20 km
Mistrzostwa Europy
brąz Helsinki 1994 chód na 20 km
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Sudbury 1988 chód na 10 000 m
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto Varaždin 1989 chód na 10 000 m
srebro Birmingham 1987 chód na 10 000 m

Valentí Massana Gràcia (ur. 5 lipca 1970 w Viladecans[1]) – hiszpański lekkoatleta chodziarz, medalista olimpijski z 1996 i mistrz świata.

Massana zdobył srebrny medal w chodzie na 10 000 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1987 w Birmingham[2]. Ponownie wywalczył srebrny medal w tej konkurencji na mistrzostwach świata juniorów w 1988 w Sudbury[3]. Zwyciężył na tym dystansie na mistrzostwach Europy juniorów w 1989 w Varaždinie[4].

Wystąpił w kategorii seniorów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie, gdzie zajął 5. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[5]. Zajął również 5. miejsce w chodzie na 5000 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[6]. Wystąpił w Pucharze Świata w chodzie sportowym w 1991 w San Jose, gdzie zajął 10. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[7]. Na tym samym dystansie zajął 5. miejsce na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[8]. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie Massana został zdyskwalifikowany w chodzie na 20 kilometrów[1].

Massana zajął 2. miejsce w chodzie na 20 kilometrów w Pucharze Świata w 1993 w Monterrey[7]. Zwyciężył w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[9]. Na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach zdobył brązowy medal na tym dystansie[10]. Nie ukończył chodu na 20 km podczas Pucharu Świata w 1995 w Pekinie[7]. Na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu zdobył srebrny medal na tym dystansie[11].

Zdobył brązowy medal w chodzie na 50 kilometrów na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie, a w chodzie na 20 kilometrów zajął 20. miejsce[1]. Zajął 19. miejsce w Pucharze Świata w 1997 w Podiebradach w chodzie na 20 km[7]. Na mistrzostwach Europy w 1998 w Budapeszcie zajął 9. miejsce na tym dystansie[12]. Podczas Pucharze Świata w 1999 w Mézidon-Canon zajął 6. miejsce w chodzie na 50 kilometrów[7]. Na mistrzostwach świata w 1999 w Sewilli zajął 4. miejsce w tej konkurencji[13]. Był również czwarty na tym dystansie na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney[1]. Na mistrzostwach świata w 2001 w Edmonton zajął 6. miejsce w chodzie na 50 km[13].

Massana był mistrzem Hiszpanii w chodzie na 20 kilometrów w latach 1991–1995 i 1997 oraz w chodzie na 50 kilometrów w latach w 1993-1996[14]. Był również halowym mistrzem Hiszpanii w chodzie na 5000 metrów w 1991[15].

Rekordy życiowe Massany:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
chód na 5000 metrów 30 kwietnia 1989, Barcelona 19:36,8
chód na 5000 metrów (hala) 23 lutego 1991, Paryż 18:59,60
chód na 10 000 metrów 24 czerwca 1997, Tarragona 39:31,81
chód na 20 000 metrów 14 września 1990, Manaus !:25:37,8
chód na 20 kilometrów 26 czerwca 1992, A Coruña 1:19:25
chód na 30 kilometrów 28 marca 1993, El Prat de Llobregat 2:07:58
chód na 50 kilometrów 20 marca 1994, Ourense 3:38:43
chód godzinny 1 stycznia 1990 14 367 m

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Valentí Massana [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  2. European Junior Championships 1987 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  3. World Junior Championships 1988 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. European Junior Championships 1989 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 581 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 111 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  7. a b c d e IAAF World Race Walking Cup. Taicang 2014. Facts & Figures [online], IAAF, s. 16 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  8. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 215 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  9. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 215–216 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  10. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 590 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  11. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 216 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  12. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 600 [dostęp 2021-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  13. a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 222 [dostęp 2021-05-11] (ang.).
  14. Spanish Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-15] (ang.).
  15. Spanish Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-15] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]