U-76 (1940)
| Historia | |
| Stocznia | Bremer Vulcan, Brema |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Kriegsmarine | |
| Wejście do służby | |
| Zatopiony | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | na powierzchni 753 t |
| Długość | 66,5 m |
| Szerokość | 6,2 m |
| Zanurzenie | 4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość | na powierzchni 17,8 w. |
| Zasięg | na powierzchni 9700 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 33 min TMB lub 22 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga | 44 |
U-76 – niemiecki okręt podwodny typu VII B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1940.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamówienie na kolejny okręt podwodny typu VII B zostało złożone w stoczni Bremer Vulcan w Bremie 2 czerwca 1938. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 28 grudnia 1939. Wodowanie nastąpiło 3 października 1940, wejście do służby 3 grudnia 1940.
Po wejściu do służby wszedł w skład 7. Flotylli okrętów podwodnych, w ramach której stacjonował w Kilonii. Przez pierwsze miesiące służby wykorzystywany do treningu nowej załogi. Okręt zatonął podczas swojego pierwszego patrolu bojowego 5 kwietnia 1941. Ciężko uszkodzony przez brytyjski niszczyciel HMS „Wolverine” i slup HMS „Scarborough” za pomocą bomb głębinowych, zmuszony do wynurzenia i zatopiony przez własną załogę. Zdołano uratować 42 członków załogi, jeden marynarz zginął. Do czasu zatonięcia U-76 zdołał zatopić dwie jednostki nieprzyjaciela.
.svg){kind=small}