U-99 (1940)
 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | 31 marca 1939 |
| Wodowanie | 21 marca 1940 |
 Kriegsmarine | |
| Wejście do służby | 18 kwietnia 1940 |
| Zatopiony | 17 marca 1941 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | na powierzchni 753 t |
| Długość | 66,5 metra |
| Szerokość | 6,2 metra |
| Zanurzenie | 4,74 metra |
| Zanurzenie testowe | 100 metrów |
| Zanurzenie maksymalne | 220 metrów |
| Rodzaj kadłuba | jednokadłubowy |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość | na powierzchni 17,8 w. |
| Zasięg | na powierzchni 9700 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 33 min TMB lub 22 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga | 44 |
U-99 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1940 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jego jedynym dowódcą był Otto Kretschmer. Okręt odbył 8 patroli bojowych, podczas których zatopił 38 jednostek o łącznej pojemności 246 794 BRT, w tym 3 krążowniki pomocnicze[1] (46 440 BRT), uszkodził 5 dalszych statków (37 965 BRT), zdobył jeden pryz – estoński parowiec „Merisaar”[2].
16 marca 1941 roku na południowy wschód od Islandii U-99 wraz z innymi U-Bootami (U-37, U-74, U-100, U-110) atakował konwój HX-112. Zdołał zatopić sześć jego statków i uszkodzić jeden. Dzień później, tj. 17 marca 1941 roku, atak brytyjskiego niszczyciela HMS „Walker” zmusił U-99 do wynurzenia; dowódca okrętu podwodnego wydał rozkaz samozatopienia jednostki; zginęło 3 marynarzy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Były to uzbrojone statki handlowe (AMC): HMS "Laurentic", HMS "Patroclus", HMS "Forfar".
- ↑ Zatopiony później jednak przez samoloty Luftwaffe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- www.uboat.net: U-99. [dostęp 2008-10-26]. (ang.).
.svg){kind=small}