Torfowisko Wieliszewo 5
.jpg) „Torfowisko Wieliszewo 5” w grudniu 2019 | |
| użytek ekologiczny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | Dębnica Kaszubska, Nadleśnictwo Łupawa |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia | 13 maja 2008 |
| Akt prawny | Uchwała Nr XV/80/2008 Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie utworzenia użytków ekologicznych |
| Powierzchnia | 0,60 ha |
Położenie na mapie gminy Dębnica Kaszubska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |
 54°24′36,9″N 17°19′44,4″E/54,410250 17,329000 | |
Torfowisko Wieliszewo 5 – użytek ekologiczny w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska[1], w obrębie ewidencyjnym Łabiszewo[2], około 2,9 km na północny wschód od północnych zabudowań wsi, na obszarze Wysoczyzny Damnickiej[a][3], utworzony dnia 13 maja 2008 na mocy Uchwały Nr XV/80/2008 Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie utworzenia użytków ekologicznych. Całkowita powierzchnia użytku wynosi 0,60 ha[1].
Przedmiotem ochrony jest bardzo dobrze zachowane torfowisko wysokie porośnięte młodym borem bagiennym i brzeziną bagienną (siedlisko przyrodnicze 7110 – torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą (żywe)), będące częścią kompleksu torfowisk wysokich typu bałtyckiego „Torfowisko Wieliszewo”[1][4], które z kolei jest częścią torfowiska „Wieliszewskie Bagna” o łącznej powierzchni 133,70 ha[4].
W drzewostanie dominuje sosna zwyczajna Pinus sylvestris[2]. Na dzień powołania użytku występowało tam sześć gatunków objętych ochroną całkowitą i trzy gatunki objęte ochroną częściową[1]. Stwierdzono obecność rosiczki okrągłolistnej Drosera rotundifolia, bagna zwyczajnego Rhododendron tomentosum i wełnianki pochwowatej Eriophorum vaginatum[4].
Właścicielem gruntu jest Skarb Państwa, zarządcą „Lasy Państwowe” Nadleśnictwo Łupawa, w obszarze leśnictwa Podole Małe[1][2].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Położenie fizycznogeograficzne na podstawie granic mezoregionów fizycznogeograficznych, w: Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, op. cit. Granice, które poprowadził Kondracki w swoich podziałach z 1998 i 2000, zostały zweryfikowane w ramach zlecenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 2016 pod nazwą „Weryfikacja przebiegu granic regionów fizycznogeograficznych w formacie SHP (shapefile)”, realizowanego przez Instytut Ochrony Środowiska, Państwowy Instytut Badawczy. Dokonano korekty ich przebiegu, czego efektem jest publikacja Solon J. i innych (2018): Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”, 92(1), s. 143–170.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Uchwała Nr XV/80/2008 Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie utworzenia użytków ekologicznych. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego Nr 32 – Gdańsk, dnia 28 kwietnia 2008 r.. s. 3324. [dostęp 2019-12-29]. (pol.).
- ↑ a b c Bank Danych o Lasach. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych. [dostęp 2019-12-29]. (pol.).
- ↑ Geoserwis Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-12-29]. (pol.).
- ↑ a b c Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Szczecinku, Plan urządzenia lasu na okres od 01.01.2008 do 31.12.2017, Tom IB. Program ochrony przyrody, Szczecinek: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinku, 2008 [dostęp 2019-12-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-09].
