The Cardigans

The Cardigans
Ilustracja
The Cardigans
Rok założenia

1992

Pochodzenie

 Szwecja

Gatunek

rock alternatywny

Skład
Nina Persson – wokal
Peter Svensson – gitara
Magnus Sveningsson – gitara basowa
Bengt Lagerberg - perkusja
Lars-Olof „Lasse” Johansson
instrumenty klawiszowe oraz gitara
Strona internetowa

The Cardigans – szwedzki zespół, który powstał w Jönköping w 1992 roku. Styl zespołu zmieniał się wraz z każdym albumem począwszy od rocka alternatywnego i indie, przez muzykę pop inspirowaną latami 60. na zwykłym rocku skończywszy.

Dzięki ich debiutanckiemu albumowi Emmerdale (1994) ugruntowali sobie pozycję w ojczyźnie, a także zdobyli popularność w innych krajach, np. Japonii. Jednak dopiero ich drugi album Life (1995) zwrócił uwagę międzynarodowej publiczności i krytyków. Popularność grupie przyniósł singiel „Lovefool”, z płyty First Band on the Moon (1996), który został włączony do ścieżki dźwiękowej filmu Romeo i Julia na podstawie sztuki Williama Shakespeare’a, wyreżyserowanego przez Baza Luhrmanna. Dalsze uznanie na szwedzkim rynku zdobyli piosenkami „My Favourite Game” i „Erase/Rewind”, pochodzącymi z albumu Gran Turismo.

Skład[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Peter Svensson i Magnus Sveningsson, fani muzyki heavymetalowej, stworzyli w 1992 roku, wraz z perkusistą Bengtem Lagerbergiem, klawiszowcem Larsem-Olofem Johanssonem i główną wokalistką Niną Persson, zespół w Jönköping. Mieszkając wspólnie w niewielkim mieszkaniu, The Cardigans nagrali demo, które usłyszał później producent Tore Johansson. Zaciekawiony muzyką Johansson zaprosił zespół do studia nagraniowego w Malmö. Doprowadziło to do wydania w 1994 roku ich debiutanckiego albumu Emmerdale w Szwecji oraz Japonii (międzynarodowa prapremiera – 1997). Na płycie znajduje się przebój radiowy „Rise & Shine”, który został później uznany przez magazyn Slitz za największy przebój 1994 roku.

Drugą połowę 1994 roku spędzili koncertując po Europie i nagrywając album Life, który swoją światową premierę miał w 1995. Life okazał się wielkim sukcesem, czego dowodem jest liczba sprzedanych egzemplarzy przekraczająca milion oraz status platynowej płyty w Japonii. W 1996 roku płyta Life ukazała się ponownie pod tytułem Minty Fresh w Stanach Zjednoczonych, jednak to wydanie stanowiło przede wszystkim połączenie utworów z Emmeradale i Life. Life można uznać satyryczną ripostę na pierwszy album oraz pokazuje zwrot w twórczości zespołu w kierunku bardziej awangardowego.

Po sukcesie płyty Life, The Cardigans podpisali kontrakt z wytwórnią Mercury Records, pod logo której ukazał się w 1996 First Band on the Moon. Dzięki temu albumowi grupa rozwinęła się w bardziej mroczny nurt, zaś tematami piosenek były przede wszystkim: rozstania, zdrada i rozpacz. Utwór „Lovefool” stał się hitem na całym świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych oraz ponownie w Japonii, gdzie album otrzymał platynę w niecałe trzy tygodnie. Jednakże utwór nie jest dobrą reprezentacją płyty jako całości i chociaż pomógł zdobyć status złotej płyty w Ameryce, wielu krytyków zaklasyfikowało zespół na jego podstawie jako mdły soft-pop.

Wydana w 1998 Gran Turismo płyta była znacznie mroczniejsza i bardziej nastrojowa. Po jej ukazaniu się zespół postanowił na jakiś czas zawiesić działalność, podczas gdy jego członkowie zajęli się własnymi, solowymi projektami. Również w tym samym roku na rynku pojawiła się składanka płyt z utworami dodatkowymi nazwana The Other Side of the Moon, niestety została ona wydana tylko w Japonii, przez to jest rzadko spotykana poza granicami tego kraju.

W czasie owej przerwy w działalności grupy, Nina Persson wydała album pod pseudonimem A Camp, a The Cardigans nagrali cover piosenki Talking Heads pod tytułem „Burning Down the House” wraz z Tomem Jonesem, który znalazł się na jego płycie Reload. Równolegle Peter Svensson pracował wraz z zespołem Paus z pomocą Joakima Berga, z Kentu. Natomiast Magnus Sveningsson nagrywał piosenki pod pseudonimem Righteous Boy. The Cardigans powrócili w 2003 promując Long Gone Before Daylight, album o wiele spokojniejszy, z nastrojową kolekcją piosenek napisanych głównie przez Ninę Persson i Petera Svenssona.

Grupa skończyła nagrywać swój szósty album Super Extra Gravity w maju 2005 roku, który został wydany 19 października 2005, jednak spotkał się on ze znaczną krytyką. Jest on znacznie bardziej surowy od poprzedniego.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

Składanki

  • The Other Side of the Moon (1997) – rzadka kompilacja B-side'ów wydana tylko w Japonii i Australii
  • Best of (2008) - wydana w dwóch wersjach: podstawowej 1CD oraz deluxe 2CD (druga płyta zawiera różne B-side'y)

Single[edytuj | edytuj kod]

Rok Single UK SWE
1994 "Rise & Shine"[a] # 29 # -
1994 "Black Letter Day"[b] nie dotyczy # -
1994 "Sick & Tired" # 34 # -
1995 "Carnival" # 35 # -
1995 "Hey! Get Out Of My Way"[c] # - # -
1996 "Lovefool"[d] # 2 # 15
1996 "Been It"[e] # 56 # -
1996 "Your New Cuckoo"[f] # 35 # -
1998 "My Favourite Game" # 14 # 3
1999 "Erase/Rewind" # 7 # 12
1999 "Hanging Around" # 17 # -
1999 "Junk Of The Hearts" # - # -
1999 "Burning Down The House (Tom Jones i The Cardigans)" # 7 # 2
2003 "For What It's Worth" # 31 # 8
2003 "You're The Storm" # 71 # 10
2003 "Live And Learn" # - # -
2005 "I Need Some Fine Wine And You, You Need To Be Nicer" # 59 # 3
2006 "Don't Blame Your Daughter (Diamonds)" # - # 49

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pierwotnie wydana tylko w Szwecji, później została nagrana ponownie i zaprezentowana w Szwecji, Japonii i Wielkiej Brytanii w 1995, a reszcie Europy w 1996.
  2. ↑ Wydana w Szwecji i Japonii.
  3. ↑ Wydana w Europie i Japonii.
  4. ↑ Wydana ponownie dla publiczności międzynarodowej w 1997.
  5. ↑ Wydana w Europie i Australii. Wydana ponownie w USA w 1997.
  6. ↑ Wydana w Japonii. Wydana ponownie w Europie i Australii w 1997.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Cardigans&oldid=72205499”