Tadeusz Dąbrowski (krytyk literacki)
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 listopada 1919 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Gatunek |
Tadeusz Dąbrowski (ur. 18 października 1887 w Drohobyczu, zm. 22 listopada 22 listopada 1919 w Stryju) – polski krytyk literacki i publicysta[1].
W latach 1905–1910 był studentem Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie (wydział filozoficzny). Publikował w Bibliotece Warszawskiej, Krytyce, Nowej Reformie, Pamiętniku Literackim, Prawdzie, Tygodniku Ilustrowanym i Widnokręgach. Pisał m.in. na temat twórczości Juliusza Słowackiego. Krytykował literacki impresjonizm i modernizm, młodopolskie środowisko literackie oraz dekadentyzm w twórczości Stanisława Przybyszewskiego. Pozytywnie wypowiadał się o twórczości Andrzeja Struga, Ludwika Stanisława Licińskiego i Stanisława Antoniego Muellera. Był współpracownikiem Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1927 pt. Uśmiechy wojny ukazał się jego pamiętnik z czasów I wojny światowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b red. Krzyżanowski, Hernas 1985 ↓, s. 180.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas (red.), Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. I. A–M, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, ISBN 83-01-05368-2.