Tadeusz A. Zieliński

Tadeusz A. Zieliński
Pełne imię i nazwisko

Tadeusz Andrzej Zieliński

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1931
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 lutego 2012
Warszawa

Zawód, zajęcie

muzykolog, krytyk muzyczny

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Cytaty w Wikicytatach

Tadeusz Andrzej Zieliński (ur. 22 maja 1931 w Warszawie, zm. 25 lutego 2012 tamże) – polski muzykolog, krytyk muzyczny, autor książek o muzyce XIX i XX wieku[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia muzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1957 roku. W latach 1957–1960 pracował w redakcji muzycznej Polskiego Radia. Przez ponad trzy dekady był członkiem redakcji „Ruchu Muzycznego”[1].

Autor szeregu studiów i monografii o muzyce i kompozytorach XIX i XX wieku, m.in. o Fryderyku Chopinie, Piotrze Czajkowskim, Beli Bartóku, Karolu Szymanowskim, Sergiuszu Prokofiewie, Aleksandrze Tansmanie, Witoldzie Lutosławskim, Romanie Maciejewskim, Kazimierzu Serockim, Tadeuszu Bairdzie, Krzysztofie Pendereckim.

Cieszył się opinią jednego z najbardziej popularnych autorów piszących o muzyce. Jego książki tłumaczono na język niemiecki i francuski, były wydawane w Niemczech, Szwajcarii, Francji. W 1996 roku w Paryżu za książkę o Chopinie otrzymał Nagrodę „Le Prix des Muses” przyznawaną przez francuskich krytyków muzycznych[2][3].

W 2002 roku został laureatem Dorocznej Nagrody Związku Kompozytorów Polskich. W 2006 roku otrzymał Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[1][2].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ostatnie symfonie Czajkowskiego, Kraków 1955.
  • Koncerty Prokofiewa, Kraków 1959.
  • Tadeusz Baird, Kraków 1966.
  • Bartók, Kraków 1968.
  • Bartók, Zürich 1973.
  • Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, Warszawa 1973.
  • Spotkania z muzyką współczesną. Artykuły, Kraków 1975.
  • Klasyk polskiej muzyki współczesnej, „Ruch Muzyczny” 1977, nr 13, s. 3–4.
  • Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, wydanie drugie poprawione i uzupełnione, Warszawa 1980.
  • Problemy harmoniki nowoczesnej, Kraków 1983.
  • O twórczości Kazimierza Serockiego, Kraków 1985.
  • Bartók. Leben, Werk, Klangwelt, München 1989.
  • Chopin. Życie i droga twórcza, Kraków 1993.
  • Frédéric Chopin, Paris 1995.
  • Szymanowski. Liryka i ekstaza, Kraków 1997.
  • Czas choroby. Uwagi o kondycji muzyki współczesnej, „Ruch Muzyczny” 1997, nr 14, s. 6–9, nr 15, s. 8–10, nr 16, s. 11–14, nr 17, s. 11–14.
  • Manowce i pułapki wpływologii, „Ruch Muzyczny” 1997, nr 22, s. 8–11.
  • Chopin. Sein Leben, sein Werk, seine Zeit, Bergisch Gladbach 1999.
  • Romantyzm Pendereckiego, „Ruch Muzyczny” 2003, nr 24, s. 8–11.
  • Dramat instrumentalny Pendereckiego, Kraków 2003.
  • O politycznym lustrowaniu muzyki, „Ruch Muzyczny” 2006, nr 6, s. 8–9.
  • Mazurki Romana Maciejewskiego, „Ruch Muzyczny” 2007, nr 25, s. 37–40.
  • Chopin. Sein Leben, sein Werk, seine Zeit, Mainz 2008.
  • Podstawy harmoniki nowoczesnej, Kraków 2009.
  • Bartók. Leben und Werk, Mainz 2011.
  • Witold Lutosławski. Przewodnik po arcydziełach, Warszawa 2011 (wraz z Barbarą Smoleńską-Zielińską).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Zmarł Tadeusz Andrzej Zieliński [online], 2012.
  2. ↑ a b c Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Tadeusz A. Zieliński [online].
  3. ↑ Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Tadeusz Andrzej Zieliński [online].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia muzyki, red. Andrzej Chodkowski, Warszawa 1995.
  • Mieczysław Kominek, Podstawową jednostką muzyki jest utwór, rozmowa z Tadeuszem A. Zielińskim, „Ruch Muzyczny” 2006, nr 17, s. 8–12.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_A._Zieliński&oldid=71764155”