Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka w Łodzi

Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka
Symbol zabytku nr rej. A/336/1-8 z 1993-05-28[1]
Ilustracja
Współczesny widok szpitala.
Państwo

 Polska

Miejscowość

92-328 Łódź
al. Marszałka Józefa Piłsudskiego 71

Styl architektoniczny

neogotyk

Architekt

Paweł Rübensahm

Inwestor

Matylda Herbst i Edward Herbst

Rozpoczęcie budowy

1902

Ukończenie budowy

1905

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka”
Ziemia51°45′40,2″N 19°29′03,3″E/51,761167 19,484250
Strona internetowa

Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka w Łodzi (dawn. Szpital Anny Marii dla dzieci w Łodzi) – powstały w 1905 r. (część pawilonów wybudowano w 1908 i 1928 r.) pierwszy szpital pediatryczny w Łodzi, zrealizowany m.in. z inicjatywy Edwarda Herbsta i Matyldy Herbst z Scheiblerów. Pierwsza nazwa szpitala nawiązuje do imienia ich zmarłej córki. Pracowali tu wybitni lekarze, m.in.: Józef Brudziński, Władysław Szenajch, Tadeusz Mogilnicki, Ludwik Gundlach, Anna Margolis, Henryka Frenkel[2] i Tola Minc[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Szpital rozpoczął działalność 9 marca 1905 roku. Głównymi inicjatorami i fundatorami byli Edward i Matylda Herbstowie, wśród pozostałych inicjatorów budowy obiektu należeli także m.in.: Karol Jonscher, Emil Geyer, Juliusz Kunitzer. W latach 1903–1904 powstał budynek administracyjny, pawilon chirurgii, pawilon laryngologii, pawilon neurologii, pawilon zakaźny, pralnię i prosektorium. W 1908 r. do pawilonu chirurgii dobudowano część rehabilitacyjną[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Szpital stanowią wolno stojące pawilony w otoczeniu parkowym. Kompleks szpitalny wzniesiono z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej. Ceglane są również ściany działowe w budynkach (oprócz drewnianych ścian poddaszy). Charakterystyczną cechą wyróżniającą architekturę budynków szpitalnych są wysokie, ostrołukowe otwory okienne i drzwiowe. W budynku administracyjnym frontowym wejście główne zaakcentowano rozetą z kolorowym przeszkleniem[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 50 [dostęp 2021-04-04].
  2. HISTORIA SZPITALA ANNY MARII DLA DZIECI W ŁODZI – PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2021-05-04].
  3. Opiekun Społeczny : miesięcznik poświęcony zagadnieniom opieki społecznej. 1946, nr 3-4, Zarząd Miejski m. st. Warszawy, Resort Zdrowia i Opieki Społecznej, Wydział Opieki Społecznej, 19 czerwca 1946 [dostęp 2021-12-16].
  4. a b Grygiel T., Szpital Anny Marii widziany oczyma historyka miasta i architektury, [w:] Gołębiowska M. (red.), Szpital Anny Marii w Łodzi. Zasługi dla pediatrii, Łódź 2005, s. 59–67.