Stebro Mk IV
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | chromowana kratownica przestrzenna | ||
| Zawieszenie przednie | podwójny wahacz, na zewnątrz sprężyny/amortyzatory | ||
| Zawieszenie tylne | odwrócony niższy wahacz, na zewnątrz sprężyny/amortyzatory | ||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | 19. Ernie de Vos | ||
| Używany | |||
| Wyścigi | 1 | ||
| Wygrane | 0 | ||
| Pole position | 0 | ||
| Najszybsze okrążenie | 0 | ||
| |||
Stebro Mk IV – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Petera Broekera dla zespołu Stebro.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Peter Broeker, współwłaściciel firmy Stebro, postanowił wystawić zespół w wyścigach Formuły 1. Zaprojektował on samochód, oznaczony symbolem Mk IV[1]. Samochód ten został zbudowany na przełomie 1962 oraz 1963 roku i po części opierał się na Lotusie 29[1]. Jego konstrukcja była w zasadzie konwencjonalna: aluminiowe nadwozie opierało się na chromowanej kratownicy przestrzennej, a zawieszenie wyglądało podobnie, jak w innych samochodach Formuły 1: na przednie zawieszenie składały się podwójny wahacz oraz znajdujące się na zewnątrz sprężyny i amortyzatory, a na tylne zawieszenie składały się odwrócony niższy wahacz oraz sprężyny i amortyzatory znajdujące się na zewnątrz[1]. Hamulce firmy Girling pochodziły z Lotusa 21[1]. W samochodzie zastosowano pięciobiegową ręczną skrzynię biegów firmy Hewland[1][2].
Początkowo do napędu miał służyć silnik Ford FJ, przygotowany przez firmę Martin[1]. Okazało się jednak, że silnik był nieudany, ponieważ pompa oleju była źle umieszczona, a sam silnik źle funkcjonował[1]. Poproszona o ulepszenie silnika firma Martin odmówiła, więc Broeker postanowił silnik Ford 105E o pojemności 1,5 litra i mocy 110 KM[3].
Mk IV w wyścigach[edytuj | edytuj kod]
Początkowo Broeker zamierzał wystawić dwa egzemplarze, które miały wziąć udział w trzech ostatnich Grand Prix sezonu 1963[1]. Kierowcami mieli zostać główny tester John Cannon (określający samochód jako "dobry"[1]) oraz Ernie de Vos[1]. Cannon jednak zrezygnował i Broeker zajął jego miejsce; okazało się także, że Stebro nie zdąży wybudować na czas samochodu dla de Vosa[1]. W Grand Prix Stanów Zjednoczonych wziął więc udział tylko Peter Broeker; ten fakt oznaczał, że Stebro Mk IV zostało pierwszym samochodem Formuły 1 napędzanym przez silnik Forda[3].
W kwalifikacjach do Grand Prix Stanów Zjednoczonych Broeker zajął ostatnią, 21 pozycję, tracąc jednocześnie 3,4 sekundy do przedostatniego Giancarlo Baghettiego (ATS)[4]. W trakcie wyścigu już na trzecim okrążeniu wyścigu skrzynia biegów zablokowała się na czwartym biegu[1]. Broeker zdołał jednak ukończyć wyścig na siódmym miejscu, ze stratą 22 okrążeń do zwycięzcy[5].
W 1964 roku model Mk IV z silnikiem Forda o pojemności 1,1 litra brał udział w zawodach Formuły 2[1]. Najlepszą pozycją dla ścigającego się nim Broekera była dwukrotnie ósme miejsce (na Hockenheimringu i Zeltweg)[1].
W roku 1965 Broeker zmodyfikował samochód, umieszczając większą chłodnicę i wymieniając silnik[1]. Zdołał następnie odnieść ponad 100 zwycięstw w północnoamerykańskich zawodach Formuły Libre i Formuły B[1]. W tamtym okresie Broeker wygrał wiele mistrzostw Kanady i Quebecu[1]. Dominacja Broekera była tak wyraźna, że podobno na stałe zamontował sobie w samochodzie flagę w czarno-białą szachownicę, by nie musiał jej odbierać podczas ostatniego, zwycięskiego okrążenia[1].
W 1968 roku Broeker rozbił model Mk IV, po czym go odbudował[1]. Po przetestowaniu go stwierdził jednak, że samochód źle się prowadzi, i nigdy później nie użył go w wyścigu[1].
Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Opony | Kierowcy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | Pkt. | Msc. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1963 | Canadian Stebro Racing | Ford R4 | D | MCO | BEL | NLD | FRA | GBR | DEU | ITA | USA | MEX | ZAF | 0 | – | |
 Ernie de Vos | NW | |||||||||||||||
| Peter Broeker | 7 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Lot 268: Sebro Mk. IV Single Seater Grand Prix Car. motorbase.com. [dostęp 2010-12-27]. (ang.).
- ↑ Stebro MK IV. histomobile.com. [dostęp 2010-12-27]. (ang.).
- ↑ a b Peter Broeker. historicracing.com. [dostęp 2010-12-27]. (ang.).
- ↑ United States Grand Prix 1963 - Wyniki kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2010-12-27]. (pol.).
- ↑ United States Grand Prix 1963 - Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2010-12-27]. (pol.).