Sega Master System II

SEGA Master System II
Ilustracja
Typ

konsola gier wideo

Producent

SEGA

Generacja

trzecia generacja

Premiera

Ameryka Północna: 1990[1]
Europa: 1991[2]
Polska: 1992[3]

Nośniki danych

kartridż

Kontrolery

gamepad

Następca

Sega Mega Drive

Sega Master System II (SMS II) – konsola do gier firmy Sega; stosowanym nośnikiem danych był kartridż (ang. ROM cartridge). Swoją premierę miała w USA w 1990[1], w Europie w 1991[2] a w Polsce w 1992[3]. Wersja "II" była pozbawiona niektórych cech poprzedniego modelu, m.in. złącza Game Card, wskaźnika power-on, przycisku reset i złącza rozszerzeń. Spowodowane było to tym, iż producentom zależało na obniżeniu ceny sprzętu. Polityka firmy nie opłaciła się, ponieważ w czasie, gdy konsola pojawiła się na sklepowych półkach, zaczęły powstawać konsole 16-bitowe. Mimo tego, że SMS II była lepsza pod względem technicznym od NES, i tak przegrała z nią w walce o rynek, ze względu na to, że popularna wówczas konsola Nintendo miała już znacznie większą ilość fanów, a dodatkowo gry na nią były zdecydowanie tańsze. Konsola zawierała wbudowane gry Sonic the Hedgehog oraz Alex Kidd in Miracle World, które można było uruchomić, gdy w slocie nie było żadnego kartridża[4].

Specyfikacja sprzętowa[edytuj | edytuj kod]

  • Procesor: klon Z80/3,58 MHz
  • Pamięć: 128 kB ROM, 8 kB RAM, 8 kB VRAM
  • Grafika: rozdzielczość 256x192 pikseli, 64 kolory z palety 256, max 64 sprite’y (8x8)
  • Dźwięk: 6 kanałów
  • Układy wspomagające: TMS-9929A Video Display Procesor, TI TMS-76596 PCM Audio Procesor
  • Dodatkowe parametry: sprzętowe przewijanie ekranu (prawo, lewo, dół, góra)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b New look and price cut for Sega Master System. „New Computer Express”. 84, s. 2. Future Publishing. 
  2. a b Master System 2 hits UK early. „Electronic Gaming Retail News”. 4, s. 17. Sendai Publishing. 
  3. a b Sega. Co dalej ?. „Video Club”. 21, s. 22-23. Hit Press. 
  4. Damien McFerran. Retroinspection: Master System. „Retro Gamer”, s. 48–53. Londyn: Imagine Publishing. ISSN 1742-3155. (ang.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]