Schronisko w Winnicy Drugie

Schronisko w Winnicy Drugie
ilustracja
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Kraków, Skurwysyn

Właściciel

prywatny

Długość

6 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

217 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

13 m

Ekspozycja otworów

ku zachodowi

Kod

J.BK-02.30

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Winnicy Drugie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Winnicy Drugie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Winnicy Drugie”
Ziemia50°01′20″N 19°48′15″E/50,022361 19,804167
Strona internetowa

Schronisko w Winnicy Drugie, Schronisko w Winnicy II, Schronisko w Górze Winnicy w Tyńcu II – schronisko na wzgórzu Winnica w Tyńcu. Pod względem administracyjnym należy do Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Wzgórzach Tynieckich na Pomoście Krakowskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znajduje się pod czarnym okapem skały Skurwysyn od strony Wisły[3]. Jego otwór ma wysokość do 10 m i szerokość 6,5 m. Schronisko składa się głównie z dużej nyży przechodzącej w szczelinę. Końcowy jej fragment znajdujący się około 1 m powyżej dna był obrabiany, wskutek czego powstało zagłębienie o wymiarach około 2 × 3 m[4].

Skały, w których powstała jaskinia, to skaliste wapienie z jury późnej. Schronisko jest suche i w całości oświetlone. Nacieków brak. Namulisko składa się z próchnicy zmieszanej z wapiennym gruzem[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Schronisko znane jest od dawna. Było też wykorzystywane – świadczą o tym zachowane w nim ślady przeróbki. W latach 70. XX wieku na otaczających go ścianach zaczęli się wspinać krakowscy wspinacze. Poprowadzili we wnęce schroniska oraz na jego brzegu i na okapie nad schroniskiem 9 trudnych dróg wspinaczkowych (VI–VI.6 w skali krakowskiej). Zamontowali na nich stałe punkty asekuracyjne (ringi i stanowiska zjazdowe)[3].

Schronisko opisał Kazimierz Kowalski w 1951 roku[5].

  • Skurwysyn z dużym i ciemnym otworem schroniska
    Skurwysyn z dużym i ciemnym otworem schroniska
  • Schronisko
    Schronisko
  • Otwór
    Otwór
  • Schronisko
    Schronisko
  • Wnęka
    Wnęka

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-10-14].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. ↑ a b Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Przewodnik wspinaczkowy, Warszawa, RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7
  4. ↑ a b Mariusz Szelerewicz, Janusz Baryła, Schronisko w Winnicy II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-10-14].
  5. ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_w_Winnicy_Drugie&oldid=69798906”