Robert Głębocki

Robert Głębocki

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1940 Trepałów
Data i miejsce śmierci	21 lutego 2005 Gdańsk
Minister edukacji narodowej
Okres	od 12 stycznia 1991 do 23 grudnia 1991
Poprzednik	Henryk Samsonowicz
Następca	Andrzej Stelmachowski
Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Głębocki (ur. 2 stycznia 1940 w majątku Trepałów na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 2005 w Gdańsku^[1]) – polski astrofizyk, rektor Uniwersytetu Gdańskiego, działacz „Solidarności”, minister edukacji narodowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej jego rodzina została przesiedlona. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Janusza Korczaka w Więcborku (1956). W 1961 ukończył astronomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tam też w 1966 obronił pracę doktorską.

Po studiach pracował w Zakładzie Astrofizyki Polskiej Akademii Nauk, od 1970 związany z Uniwersytetem Gdańskim. W 1972 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1979 otrzymał tytuł naukowy profesora. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1989 profesora zwyczajnego. W latach 1972–1978 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1981 został wybrany na rektora tej uczelni, już w kwietniu 1982 odwołano go jednak jako działacza Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.

W latach 1982–1985 był wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Po 1991 zasiadał w Senacie Uniwersytetu Gdańskiego.

Był specjalistą astrofizyki i astronomii, autorem ponad 50 publikacji naukowych w pismach polskich i zagranicznych (w tym opublikowanie wraz ze współpracownikami obszernego katalogu prędkości rotacji gwiazd). Jego praca magisterska dotyczyła analizy efektu tzw. blanketingu w widmach gwiazd, rozprawa doktorska została poświęcona badaniom widma ciągłego gwiazd typów spektralnych A-M w aspekcie populacyjnym, a rozprawa habilitacyjna – procesom mikroturbulencji w atmosferach gwiazd w różnych obszarach diagramu Hertzsprunga-Russella.

W latach 1973–1979 i 1983–1989 zajmował stanowisko wiceprezesa, następnie do 1995 prezesa Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Dwukrotnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Astronomii PAN (1984–1989, 1993–1997). W latach 1993–1999 był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytetu Gdańskiego. Przewodniczył Radzie Fundacji Astronomii Polskiej im. Mikołaja Kopernika. Otrzymał trzy nagrody Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Nagrodę im. Włodzimierza Zonna.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

12 stycznia 1991 został powołany na stanowisko ministra edukacji narodowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego i pełnił tę funkcję do 23 grudnia tego samego roku. Od maja do grudnia 1991 był równocześnie wiceprzewodniczącym Komitetu Badań Naukowych.

W wyborach parlamentarnych w 1991 bezskutecznie kandydował do Senatu z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego.

Po okresie piastowania funkcji ministra pozostawał aktywny w życiu politycznym jako przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności w latach 1994–1996. Od 1998 do 2002 z ramienia UW zasiadał w sejmiku pomorskim I kadencji, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu. W 2002 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy koalicji Platforma Obywatelska – Prawo i Sprawiedliwość (jako kandydat Platformy Obywatelskiej).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Anną Zielińską-Głębocką, posłanką na Sejm i ekonomistką. Został pochowany na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko^[2] (rejon IX, kwatera profesorów)^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Prof. dr hab. Robert Głębocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2010-12-11] .^{[martwy link]}
• Prof. Robert Głębocki. camk.edu.pl. [dostęp 2010-12-11].