Robert Cambert

Robert Cambert
Ilustracja
Popiersie Camberta na fasadzie paryskiej Opéra Garnier
Data i miejsce urodzenia

ok. 1627
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

luty/marzec 1677
Londyn

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

podpis

Robert Cambert (ur. ok. 1627 w Paryżu, zm. luty lub marzec 1677 w Londynie[1]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczeń Chambonnièresa[1][2][3]. W latach 1652–1673 był organistą w kościele Saint-Honoré w Paryżu[1][2]. W 1662 roku objął funkcję compositeur de la musique na dworze królowej wdowy Anny Austriaczki[1][2][3]. Od lat 50. XVII wieku tworzył dzieła sceniczne we współpracy z Pierre’em Perrinem[1][2]. Pierwszym owocem ich współpracy był dramat pastoralny La pastorale, wystawiony w 1659 roku w rezydencji Monsieur de la Haye w Issy[2][3]. W 1669 roku Perrin otrzymał od króla patent na założenie Académie d’Opéra, upoważniający do wystawiania oper w języku francuskim w Paryżu i reszcie kraju[2][4]. Kres wspólnym sukcesom Camberta i Perrina przyniósł 1672 rok, kiedy to królewski patent został przekazany Jeanowi-Baptiste Lully’emu[1][2][4].

W 1673 roku Cambert wyjechał do Anglii, gdzie podjął służbę na dworze króla Karola II[1][2]. Rok później wraz ze swoim uczniem Louisem Grabu założył Royal Academy of Musick[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Odegrał historyczną rolę w rozwoju opery francuskiej[2]. Wyprowadził francuską muzykę sceniczną z kręgu baletu nadwornego i komedii baletowej. Czerpiąc z wzorców włoskich wprowadził recytatyw, oddający stan psychiczny bohatera[2]. Jego Pomona (wyst. 1671) uważana jest za pierwszą pełnoprawną operę francuską[1][4]. Utwory Camberta zachowały się tylko fragmentarycznie[4].

Skomponował 3-głosową elegię La muette ingrate (1658, zaginiona), dramat pastoralny w 5 aktach La pastorale do tekstu Pierre’a Perrina (wyst. Issy 1659, zaginiony), operę w 5 aktach Ariane ou La mariage de Bacchus do tekstu Pierre’a Perrina (1659, nie wystawiona, zaginiona), dramat pastoralny w 5 aktach Pomone do tekstu Pierre’a Perrina (wyst. Paryż 1671, zachowana uwertura, prolog, I akt i część aktu II), dramat pastoralny w 5 aktach Les peines et les plaisirs de l’amour do tekstu Gabriela Gilberta (wyst. Paryż 1671, zachowana uwertura, prolog i część I aktu), Ballet et musique pour le divertissemet du roy de la Grande-Bretagne wspólnie z Louisem Grabu (wyst. Windsor 1674, zaginione), ponadto zbiór 2- i 3-głosowych Airs à boire (Paryż 1665) i Trio-bouffe de Cariselli na 3 głosy żeńskie do Le jaloux invisible Brécourta (wyst. Paryż 1666)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 131. ISBN 0-674-37299-9.
  2. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 18. ISBN 83-224-0223-6.
  3. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 557. ISBN 0-02-865526-5.
  4. a b c d The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 139. ISBN 978-0-19-957854-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]