Pył diamentowy
Słupki lodowe, pył diamentowy – opad niewielkich kryształków lodu w formie słupków, blaszek, nierozgałęzionych w gwiazdki igiełek o rozmiarach do 1 mm[1]; Występują podczas mroźnej pogody.
symbol przewidziany dla zjawiska opadu słupków lodowych, pyłu diamentowego[2]
Powstawanie i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Mogą wystąpić w dowolnym miejscu na Ziemi, gdzie występują mroźne zimy, w powietrzu z dużą liczbą jąder kondensacji już w temperaturach poniżej -10 °C, natomiast w powietrzu czystym dopiero poniżej temp. -40 °C. Na Antarktydzie pył diamentowy tworzy się najczęściej w temp. -25 °C[3][4]. Pył diamentowy składa się zazwyczaj z dobrze wykształconych kryształów lodu (słupków czasami także płytek) o średnicy około 100 μm[3]. Podczas opadu może wystąpić dynamicznie zmieniające się lekkie zamglenie, jednak widoczność nie spada przeważnie poniżej 1km[3]. Niezmiernie rzadko widoczność jest ograniczona do 600 m, jednak nie należy mylić tego opadu z mgłą lodową[potrzebny przypis].
Słupki lodowe padają z chmur Cirrus lub Cirrostratus, jednak mogą również powstać bliżej powierzchni Ziemi bezpośrednio w powietrzu przez resublimację pary wodnej zgromadzonej w atmosferze[4][1]. Opad występuje przy bezchmurnym niebie[5]. Jest on dobrze widoczny w promieniach Słońca, Księżyca w postaci skrzących się punkcików, stąd nazwa pył diamentowy. Słupki lodowe opadają tak wolno, że sprawiają wrażenie zwieszonych w powietrzu.
Pył diamentowy w Polsce występuje bardzo rzadko. Najczęściej spotykany jest w klimacie okołobiegunowym i polarnym, gdzie może być obserwowany kilka dni z rzędu. Opad słupków lodowych obserwuje się przy powierzchni Ziemi, w górnych warstwach troposfery oraz w polarnych chmurach stratosferycznych. Grubość warstwy opadu pyłu diamentowego może wynosić od 20 do 300 m[potrzebny przypis].
Efekty świetlne[edytuj | edytuj kod]
Światło, załamując się w kryształach lodu w formie płytek lub słupków o podstawie sześciokątnej, może tworzyć zjawiska optyczne zwane halo, jak słońca poboczne czy słup świetlny. Pył diamentowy może mieć postać kryształów płatkowych o podstawie sześciokątnej, prawie trójkątnej lub prawie czworokątnej – powstają wtedy rzadkie rodzaje halo, jak np. łuk Kerna.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Słownik tematyczny terminów, wyrażeń i zwrotów stosowanych w prognozach meteorologicznych., Warszawa: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, 2010
- ↑ Dziennik Klimatyczny, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
- ↑ a b c WMO, Diamond Dust | International Cloud Atlas [online], International Cloud Atlas [dostęp 2018-03-04] (ang.).
- ↑ a b АТМОСФЕРНЫЕ ЯВЛЕНИЯ – КЛАССИФИКАЦИЯ И ОПИСАНИЕ [online], meteocenter.net [dostęp 2018-03-04].
- ↑ Diamond dust – AMS Glossary [online], glossary.ametsoc.org [dostęp 2018-03-04] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pył Diamentowy – opis zjawiska i fotografie.