Przyszłość i Wolność dla Włoch

Przyszłość i Wolność dla Włoch
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Lider

Gianfranco Fini

Data założenia

2010/2011

Data rozwiązania

2015

Ideologia polityczna

centroprawica

Przyszłość i Wolność dla Włoch (wł. Futuro e Libertà per l'Italia) – włoska partia polityczna powołana 13 lutego 2011 oraz frakcja parlamentarna utworzona 30 lipca 2010 w Izbie Deputowanych XVI kadencji przez ponad 30 posłów[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Utworzenie nowego klubu poselskiego wiąże się z konfliktem w ramach centroprawicowego Ludu Wolności (PdL), największego włoskiego ugrupowania, powstałego z połączenia m.in. Forza Italia (FI) i Sojuszu Narodowego (AN). Spór między przewodniczącym Izby Deputowanych, Gianfranciem Finim (wywodzącym się z AN), a premierem Silviem Berlusconim nasilał się od marca 2010[2]. Stronnicy Gianfranca Finiego krytykowali m.in. rosnącą pozycję koalicyjnej prawicowej Ligi Północnej. 1 kwietnia 2010 powołali w ramach PdL frakcję polityczną pod nazwą Generazione Italia[3].

20 kwietnia 2010 około 50 posłów i senatorów Ludu Wolności, wywodzących się z Sojuszu Narodowego, podpisało dokument popierający przewodniczącego niższej izby parlamentu. Jednak również tego samego dnia ponad 70 dawnych działaczy AN opublikowało przeciwne stanowisko, deklarując w nim swoje poparcie dla Silvia Berlisconiego. W grupie tej znalazła się większość dawnych liderów Sojuszu Narodowego, w tym ministrowie Ignazio La Russa i Altero Matteoli, przewodniczący klubu senackiego PdL Maurizio Gasparri i burmistrz Rzymu Gianni Alemanno[4][5].

Ostatecznie 30 lipca 2010 Gianfranco Fini i jego zwolennicy opuścili Lud Wolności, powołując w Izbie Deputowanych nowy klub poselski, w skład którego weszło początkowo 33 deputowanych w większości związanych wcześniej z AN (m.in. minister Andrea Ronchi, były minister Mirko Tremaglia, aktor Luca Barbareschi). Nową frakcję, na bazie której zapowiedziano tworzenie partii politycznej, zasilił również dawny radykał Benedetto Della Vedova[1]. Również w Senacie powstała odrębna grupa parlamentarna pod tym szyldem, do której przystąpiło 10 senatorów.

W grudniu 2010 ugrupowanie zawiązało koalicję pod nazwą Nowy Biegun dla Włoch. Kongres założycielski partii politycznej Przyszłość i Wolność dla Włoch odbył się w lutym 2011. Na potrzeby wyborów w 2013 partia przystąpiła do koalicji Z Montim dla Włoch[6]. Do Izby Deputowanych XVII kadencji jej lista otrzymała poparcie około 0,5% głosów[7]. Z listy koalicyjnej paru działaczy FLI dostało się do Senatu. Poza parlamentem znalazł się m.in. Gianfranco Fini, który zrezygnował z kierowania partią. Ugrupowanie zakończyło działalność w 2015.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b L'esercito di Fini: 33 deputati e 10 senatori. corriere.it, 30 lipca 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
  2. ↑ Fini: „Il Pdl così com'è non mi piace”. la Stampa.it, 2 marca 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
  3. ↑ Per le riforme e l'armonia. Sempre „per”, mai „contro”. generazioneitalia.it. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
  4. ↑ Pdl, Fini forma la sua corrente „Berlusconi accetti il dissenso”. la Stampa.it, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
  5. ↑ E nasce un Correntone ex An contro Gianfranco. la Stampa.it, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2010-08-01]. (wł.).
  6. ↑ Monti presenta il simbolo „Scelta civica”. Lista unica al Senato, tre alla Camera. la Repubblica.it, 4 stycznia 2013. [dostęp 2013-02-26]. (wł.).
  7. ↑ Elezioni 2013. corriere.it. [dostęp 2013-02-26]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przyszłość_i_Wolność_dla_Włoch&oldid=68447574”