Pranajama
Pranajama – w praktykach jogi technika opanowania oddechu, mająca na celu jego maksymalne spowolnienie i zrytmizowanie[1]. Oddech podzielony jest na trzy fazy: puraka (głęboki wdech), rećaka (wydech) oraz kumbhaka (wstrzymanie oddechu po wdechu lub wydechu)[2]. W ośmioczłonowej klasycznej jodze indyjskiej pranajama stanowi kolejny człon po asanie. Pranajama stanowi również istotną część praktyki hathajogi. Celem ćwiczeń oddechowych jest usunięcie przeszkód pojawiających się na drodze poznania[3]. Spowalniając oddech, jogin może z pełną świadomością wniknąć w pewne stany świadomości, które podczas zwykłego czuwania są dla świadomości niedostępne, np. w stan marzeń sennych (skr.: svapna)[1]. Zgodnie z zaleceniami traktatu Hathapradipika, ćwiczenia oddechowe należy wykonywać cztery razy na dobę, za każdym razem 80 cykli oddechów. Odpowiednie asany to siddhāsana, vīrāsana, padmāsana i baddhakoṇāsana[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mircea Eliade: Patańdżali i joga. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Pegaz, 1994, s. 59. ISBN 83-85639-06-3.
- ↑ Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 143, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-370-0.
- ↑ Erich Frauwallner: Historia filozofii indyjskiej. Wyd. 1. T. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 391. ISBN 83-01-08967-9.
- ↑ BKS Iyengar: Light on Yoga. Wyd. 1. London: Unwin Paperbacks, 1985, s. 432. ISBN 0-04-149035-5.