Powstanie chłopskie w Korei (1893–1895)
 Aresztowanie Jeon Bong-juna | |||
| Czas | 1893–1895 | ||
|---|---|---|---|
| Terytorium | |||
| Przyczyna | niezadowolenie społeczne | ||
| Wynik | zwycięstwo sił rządowych | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Powstanie chłopskie w Korei miało miejsce w latach 1893–1895.
Jednym z głównych powodów wybuchu powstania była klęska głodu, która nawiedziła Koreę w roku 1893. Chłopi zaprzestali płacenia podatków, wypędzając dzierżawców i zajmując ziemie obszarników. Na czele powstania stanęła organizacja Tonghak, która z pomocą ludności wymusiła na władzach w Seulu ustępstwa.
Do kolejnych rozruchów doszło w roku 1894 po nałożeniu przez władze nowych podatków. Na czele armii chłopskiej stanął Jeon Bong-jun, który pobił siły rządowe w bitwie pod Peksan 7 kwietnia 1894 po czym ruszył na Seul zawierając ugodę z władzami. Wykorzystując trwającą I wojnę chińsko-japońską, chłopi wspierający Chińczyków pobili wojska japońskie w bitwie pod Iysz w listopadzie 1894. 23 listopada zostali jednak rozbici przez wojska rządowe i japońskie w bitwie pod Kongju. Po aresztowaniu i straceniu Jeon Bong-juna powstanie upadło[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zygmunt Ryniewicz, Leksykon bitew świata. Warszawa 2004, s.267
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1995. ISBN 83-214-1046-4.