Potito Starace
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1981 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2001 |
| Zakończenie kariery | 2015 |
| Trener | Umberto Rianna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 27 (15 października 2007) |
| Australian Open | 1R (2005–2007, 2009–2012) |
| Roland Garros | 3R (2004, 2007) |
| Wimbledon | 2R (2009) |
| US Open | 2R (2004, 2011) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 6 |
| Najwyżej w rankingu | 40 (18 czerwca 2012) |
| Australian Open | 3R (2011, 2012) |
| Roland Garros | SF (2012) |
| Wimbledon | 2R (2006) |
| US Open | 3R (2011) |
Potito Starace (ur. 14 lipca 1981 w Benewencie) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę profesjonalną rozpoczął w 2001 roku.
Preferuje grę na nawierzchni ziemnej, gdzie odnosił swoje największe sukcesy. 4-krotnie dochodził do finałów turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, najpierw w Walencji i Kitzbühel (oba w 2007), potem w Umagu (2010) oraz Casablance (2011).
W grze podwójnej Starace wygrał 6 turniejów ATP World Tour, w roku 2007 w Acapulco i Kitzbühel, w 2008 roku w Moskwie, w 2010 w Petersburgu, w 2011 w Bukareszcie oraz w 2013 w Viña del Mar. Ponadto był 3 razy finalistą rozgrywek ATP World Tour, w sezonie 2006 i 2010 w Acapulco oraz w 2010 w Santiago.
W wielkoszlemowych turniejach najlepszym rezultatem Włocha jest ćwierćfinał deblowego French Open z 2006 roku. Partnerując Alberto Martínowi wygrali m.in. z parą Simon Aspelin i Todd Perry. Przegrali dopiero z drugiem deblem w rankingu, Jonasem Björkmanem i Maksem Mirnym.
W latach 2004–2012 Starace reprezentował Włochy w Pucharze Davisa. W 2011 roku przyczynił się do awansu zespołu do najwyższej klasy rozgrywek, grupy światowej. Rozegrał w zawodach 27 meczów, z których 15 wygrał w singlu i 6 w deblu.
W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w konkurencji gry pojedynczej. Odpadł w 1 rundzie wyeliminowany przez Rafaela Nadala.
W 2015 roku Włoch został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Włoską Federację Tenisa za korupcję i ustawianie spotkań[1]. Po apelacji został jednak oczyszczony z zarzutów[2]. W 2018 roku został zdyskwalifikowany na dziesięć lat z powodu ustawiania meczów i naruszenia zasad antykorupcyjnych[3].
W rankingu gry pojedynczej Starace najwyżej był na 27. miejscu (15 października 2007), a w klasyfikacji gry podwójnej na 40. pozycji (18 czerwca 2012).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 kwietnia 2007 | Walencja | Ceglana |  Nicolás Almagro | 6:4, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 29 lipca 2007 | Kitzbühel | Ceglana |  Juan Mónaco | 7:5, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 1 sierpnia 2010 | Umag | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 10 kwietnia 2011 | Casablanca | Ceglana | Pablo Andújar | 1:6, 2:6 |
Gra podwójna (6–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 marca 2006 | Acapulco | Ceglana |  Filippo Volandri |  František Čermák Leoš Friedl | 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 3 marca 2007 | Acapulco | Ceglana | Martín Vassallo Argüello | Lukáš Dlouhý Pavel Vízner | 6:0, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 29 lipca 2007 | Kitzbühel | Ceglana |  Luis Horna |  Tomas Behrend Christopher Kas | 7:6(4), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 3. | 12 października 2008 | Moskwa | Twarda (hala) |  Serhij Stachowski |  Stephen Huss Ross Hutchins | 7:6(4), 2:6, 10–6 |
| Finalista | 2. | 7 lutego 2010 | Santiago | Ceglana | Horacio Zeballos |  Łukasz Kubot Oliver Marach | 4:6, 0:6 |
| Finalista | 3. | 27 lutego 2010 | Acapulco | Ceglana | Fabio Fognini | Łukasz Kubot Oliver Marach | 0:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1 listopada 2010 | Petersburg | Twarda (hala) | Daniele Bracciali |  Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 7:6(6), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 25 września 2011 | Bukareszt | Ceglana | Daniele Bracciali | Julian Knowle David Marrero | 3:6, 6:4, 10–8 |
| Zwycięzca | 6. | 10 lutego 2013 | Viña del Mar | Ceglana | Paolo Lorenzi | Juan Mónaco Rafael Nadal | 6:2, 6:4 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kacper Kowalczyk: Surowa kara dla włoskich tenisistów za ustawianie spotkań. sportowefakty.pl, 2015-08-07. [dostęp 2015-08-07]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: Marco Cecchinato zdyskwalifikowany na 1,5 roku za ustawienie meczu z Kamilem Majchrzakiem. sportowefakty.pl, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19]. (pol.).
- ↑ Potito Starace banned and fined for tennis match-fixing offences. International Tennis Integrity Agency, 2018-11-21. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-19] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-19] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-01-19] (ang.).