Peter Philips

Peter Philips
Ilustracja
Peter Philips na sztychu Corneille’a Galle, 1623
Data i miejsce urodzenia

1560 lub 1561
Londyn (?)

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

1628
Bruksela

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista

Peter Philips, także Phillips, Phillipps; Petrus Philippus, Pietro Philippi, Pierre Philippe[1] (ur. 1560 lub 1561 prawdopodobnie w Londynie, zm. 1628 w Brukseli[1][2]) – angielski kompozytor i organista działający w Niderlandach Hiszpańskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny katolickiej[1]. W 1574 roku odnotowany jest jako chórzysta katedry św. Pawła w Londynie[1][2]. Być może był uczniem Williama Byrda[2]. W 1582 roku z powodu swojego katolicyzmu zmuszony do opuszczenia Anglii, przybył do Douai, skąd udał się do Rzymu, gdzie objął posadę organisty Collegio degli Inglesi[1][2]. W 1585 roku został członkiem zespołu lorda Thomasa Pageta, z którym odbył podróże koncertowe po Europie[1][2]. Po śmierci Pageta w 1590 roku osiadł w Antwerpii, gdzie uczył gry na wirginale[1][2]. W 1593 roku odwiedził Amsterdam, gdzie mógł poznać Jana Pieterszoona Sweelincka[1][2]. W czasie podróży powrotnej do Antwerpii zatrzymał się w Middelburgu, gdzie na skutek intrygi pewnego Anglika został oskarżony o spiskowanie przeciw królowej Elżbiecie I i spędził kilka miesięcy w więzieniu[1][2]. W 1597 roku został przyjęty na służbę u namiestnika Niderlandów Hiszpańskich Albrechta Habsburga, jako jeden z organistów jego kapeli[1][2]. W 1609 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Jako duchowny działał w Soignies, Tienen i Béthune[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Twórczość Philipsa obejmuje madrygały i motety, a także kompozycje instrumentalne na instrumenty klawiszowe[1]. W swoich kompozycjach łączył tradycje muzyki niderlandzkiej z przyniesionymi z ojczyzny tradycjami angielskimi[2]. Początkowe motety Philipsa osadzone są jeszcze w tradycji renesansu, z techniką cantus firmus i ścisłymi regułami kontrapunktycznymi, w późniejszych operuje głosem solowym i basso continuo[2]. Madrygały, będące polifonicznymi kompozycjami na 6 i 8 głosów, są bardziej zachowawcze[2]. Utwory na instrument klawiszowy to opracowania popularnych chansons i madrygałów, jak również tańców[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2788–2789. ISBN 0-02-865529-X.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 94–95. ISBN 978-83-224-0837-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]