Partia angielska

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
c4 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Partia angielska (A10-A39)

Partia angielskaotwarcie szachowe zaczynające się od posunięcia 1.c4, w encyklopedii debiutów oznaczone kodami od A10 do A39. Należy do grupy debiutów zamkniętych.

Jest to popularny debiut, grywany przez wielu mistrzów świata, m.in.: Michaiła Botwinnika, Wasilija Smysłowa, Tigrana Petrosjana, Borysa Spasskiego i Anatolija Karpowa. Jego wielbicielem był również Wiktor Korcznoj. Partia angielska odegrała wielką rolę w meczu o mistrzostwo świata Kasparow-Karpow w Sewilli w 1987 roku. Obecnie partię angielską z zawodników światowej czołówki gra z sukcesami m.in. Władimir Kramnik (z przestawieniem kolejności posunięć - zaczyna od 1. Sf3, dopiero następnie grywa c4).

Zaletą partii angielskiej jest elastyczność, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych. Czarne mogą np. przejść do obrony sycylijskiej z odwróconymi kolorami, natomiast zagranie 1...c6 2.d4 d5 daje w konsekwencji obronę słowiańską. Partię angielską cechuje przewaga myślenia strategicznego nad dokładną znajomością teorii debiutu. Były mistrz świata, Anatolij Karpow, zachwala partię angielską tymi słowami[1]:

Jeżeli jednak pragnie się uniknąć długich teoretycznych wariantów i przesunąć ciężar gry na tak zwane zrozumienie pozycji, lepszego debiutu od partii angielskiej nie można znaleźć.

Najczęstsze odpowiedzi czarnych:

1...Sf6 – najbardziej elastyczna odpowiedź czarnych, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych.
1...c5 – wariant symetryczny.
1...e5 – przejście do obrony sycylijskiej odwróconymi kolorami (czarne grają ruchy białych, ale mając jedno tempo mniej).

Wybrana literatura[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anatolij Karpow, Partia angielska, tłum. Jacek Gdański, Warszawa 2000

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]