Pamięć semantyczna

Pamięć semantyczna – rodzaj pamięci deklaratywnej o faktach (obiektach świata i wydarzeniach) i znaczeniach słów. W pamięci tej przechowywane są też ogólne prawa, wzory, reguły gramatyczne^[1]^[2]. Pozwala ona na kojarzenie obiektu z grupą znaczeń, do których dany obiekt się odnosi^[3]. Podział na pamięć epizodyczną i pamięć semantyczną został wprowadzony przez kanadyjskiego psychologa pochodzącego z Estonii Endela Tulvinga.

Wyjaśnianie działania pamięci semantycznej[edytuj | edytuj kod]

Przechowywanie informacji w pamięci semantycznej wyjaśniane jest za pomocą:

modelu sieciowego, w którym powiązanymi elementami sieci są pojęcia;
modelu porównywania cech, w którym pojęcia są przechowywane jako uporządkowane listy cech;
modelu ram, schematów skryptów, w którym istnieją ogólne uporządkowane reprezentacje w postaci ram, schematów skryptów odnoszone do odpowiednich klas zdarzeń^[4].

Pamięć ta przypuszczalnie powstała na drodze ewolucji pamięć semantyczna – skojarzeniowa. Działa ona prawdopodobnie w ten sposób, że w mózgu tworzone są zbiory informacji o podobnym charakterze, opatrzone pewnymi etykietami. W ewolucji człowieka etykiety te niekoniecznie były wyrazami, lecz wraz z upowszechnieniem się języka mówionego słowa szybko nadały się do roli kluczy w pamięci semantycznej. Tak więc pamięć ta w dużej mierze powiązana jest z językiem oraz procesem kojarzenia różnych faktów. Nie ma w niej żadnych reguł co do tego, jak grupowane są poszczególne informacje.