Palo (Leyte)

Palo

Archikatedra w Palo
Państwo	Filipiny
Region	Wschodnie Visayas
Prowincja	Leyte
Burmistrz	Remedios L. Petilla
Powierzchnia	221,27 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	62 727
Nr kierunkowy	53
Kod pocztowy	6501
Położenie na mapie Filipin Palo
11°09′27″N 124°59′27″E/11,157500 124,990833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Palo – jedno z większych miast prowincji Leyte na Filipinach. Według spisu powszechnego z roku 2010 miejscowość liczy 62 727 mieszkańców. Znajduje się tu większość biur władz VIII Regionu prowincji. Pozostałe mieszczą się w pobliskim stołecznym mieście Tacloban.

Miasto jest siedzibą Archidiecezji Palo; mieści się tu także rezydencja arcybiskupa oraz seminariów duchownych podległych jego władzy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wyspę Leyte od wieków zamieszkiwały szczepy Panganuron, Kadampog, Manlangit, Kumago, Kawaring, Kabalhin, Kumagong, Maglain, Bilyu i Dilyu, zaś osiedla, z których powstało dzisiejsze Palo powstały na początku XVI wieku nad brzegami rzeki Bangon, jednak zdaniem miejscowych historyków pierwsze osady w tym miejscu należy datować na XIII, a nawet X wiek.

Tereny te wchodziły pierwotnie w skład państwa Takuranga, a pierwszym znanym władcą był król Guban; następnie były domeną królestwa Kaluugan. Na przestrzeni XIV-XVI wieku poszczególne osady nadrzeczne zaczęły się łączyć, aż w roku 1565 wylądował tu hiszpański podróżnik i odkrywca, Miguel López de Legazpi, który nadał całej wspólnocie obecną nazwę. W jej skład weszły osady Kasangitan, Binangalan, Kasuguran, Bunga, Bangon i Guindapunan. Mieszkańcy Bunga odegrali ważną rolę w historii Palo, bowiem założona przez nich osada Bangon stała się później centrum miasta. W 1768 roku kapitan Balasabas został pierwszym kolonialnym zarządcą i nadał Palo prawa miejskie.

Palo uważane jest za jeden z historycznie pierwszych ośrodków miejskich prowincji. Najbardziej jest jednak znane jako miejsce lądowania gen. Douglasa MacArthura wracającego w roku 1944 na Filipiny po ponad dwuletnim wygnaniu. Wzgórze „522”, znajdujące się dziś niemal w centrum miasta, było wówczas miejscem pierwszych walk toczonych przez siły alianckie i japońskie. Katedra metropolitalna i siedziba archidicezji służyły za szpital dla rannych Amerykanów i Filipińczyków. Wydarzenia te upamiętnia pomnik stojący przy plaży, gdzie MacArthur lądował na czele swych wojsk, przez miejscowych zwany Parkiem MacArthura.

Miasto jest ośrodkiem handlowym i turystycznym, odwiedzanym rokrocznie przez licznych gości. W centrum znajduje się historyczna siedziba władz municypalnych, będąca przez jakiś czas ośrodkiem władzy prowincji Leyte.

Palo znajduje się w północnej części wyspy Leyte, 15 km od stołecznego Taclobanu. W jego skład wchodzą 33 dzielnice (barrios lub barangays) o łącznej populacji ponad 60 000 mieszkańców. Głównymi źródłami ich dochodów są handel produktami rolnymi i produkcja miejscowego wina palmowego o nazwie tuba.

8 listopada 2013 roku Palo doznało poważnych strat za sprawą tajfunu Haiyan, który zniszczył większość zabudowy i zabił setki mieszkańców^[1].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców w latach 1990-2000 wynosiła:

• 1990 – 38 100
• 1995 – 43 095
• 2000 – 47 982
• 2007 – 56 781
• 2010 – 62 727

Odsetek analfabetów wynosi 0,5%.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W Palo znajduje się 6,8-hektarowy Information and Communications Technology (ICT) Park i 22-hektarowa Strefa Ekonomiczna Mikuyu będąca w stadium rozwojowym.

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

• MacArthur Landing Park
• Wzgórze Guinhangdan (obecnie rezerwat leśny)
• Sanktuarium japońskie w dzielnicy Caloogan
• Czerwona plaża
• Pomnik żołnierzy filipińskich z II wojny światowej
• Katedra metropolitalna
• Rafy koralowe Binangalan
• Rezerwat roślinności namorzynowej (całoroczny sezon polowań na kaczki)
• Biblioteka Miejska Palo i Muzeum Historyczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Lokalny system zarządzania prowincji. blgs.gov.ph. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-03)].