Pałac Stanisława Wołowskiego
Pałac Stanisława Wołowskiego – pałac znajdujący się przy ul. Foksal 3/5 w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Został wzniesiony w 1878 według proj. Bronisława Brodzic Żochowskiego dla bankiera i kupca Stanisława Wołowskiego. W 1900 przeszedł w ręce księżnej Marii Radziwiłłowej, która go rozbudowała.
W latach 1922–1939 pałac był wynajmowany m.in. poselstwom – amerykańskiemu (1922–1930) i norweskiemu (1930–1939), oraz klubowi towarzyskiemu związanemu z Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem. W 1934 w bramie, obecnie nieistniejącej, został zastrzelony minister spraw wewnętrznych Bronisław Pieracki.
W czasie powstania warszawskiego w pałacu działał szpital powstańczy[1]. Budynek został zniszczony w ponad 70%.
W latach 1947–1951 nastąpiła odbudowa i znaczna przebudowa obiektu według proj. T. Iskierki i C. Skolimowskiego. W styczniu 1952 w budynku otwarto Dom Dziennikarza[2], któremu w tym samym roku nadano imię Juliana Bruna[3].
W pałacu mają siedziby Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Centrum Monitoringu Wolności Prasy oraz Centrum Prasowe Foksal.
O zwrot nieruchomości ubiega się Antoni de Bourbon[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Kopf: Powiśle. Warszawskie Termopile 1944. Warszawa: Fundacja „Wystawa Warszawa Walczy 1939-1945”, 1999, s. 72. ISBN 83-87545-18-X.
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 65, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 66, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
- ↑ Danuta Frey: Antoni de Bourbon znów poczeka, Rzeczpospolita z 5 września 2013, s. C3
