Olewsk
 Olewsk, kościół rzymskokatolicki. | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Burmistrz | Anatolij Powar | ||||
| Powierzchnia | 10 km² | ||||
| Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Kod pocztowy | 11000 | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 51°13′03″N 27°38′40″E/51,217500 27,644444 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Olewsk (ukr. Олевськ) – miasto na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu olewskiego.
Miasto leży nad rzeką Uborć, jest w nim stacja kolejowa Olewsk.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1488.
Był miastem prywatnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów[2].
W 1641 roku niedawno zbudowana przez Aleksandra Niemirycza osada otrzymała od króla Władysława IV miejskie prawo magdeburskie i herb. W 1648 roku Kozacy zamordowali Aleksandra Niemirycza. W 1669 roku z fundacji Karola Niemirycza zbudowano w Olewsku drewniany kościół katolicki pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Jan Karol Niemirycz osadził tu zakon karmelitów, którzy zbudowali tu klasztor i kościół. Budowę murowanego rozpoczęto w 1804 roku[3]. Klasztor karmelitów został przez Rosjan skasowany w 1832 roku na skutek represji po powstaniu listopadowym. Kościół klasztorny po kasacie zamieniono w parafialny. Po tym, gdy spłonął w 1868 roku, został odbudowany w 1877 roku kosztem bpa Ludwika Brynka i konsekrowany p.w. Podniesienia Krzyża. W 1870 roku oprócz kościoła w miejscowości znajdowały się także dwie cerkwie i synagoga.
Pod zaborami siedziba gminy Olewsk w powiecie owruckim guberni wołyńskiej.
Na przełomie 1919/20 Olewsk wszedł w skład administracyjnego okręgu wołyńskiego (ZCZW lub ZCZWiFP)[2]. 15 marca 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego wszedł w skład nowo utworzonego powiatu sarneńskiego i był siedzibą gminy Olewsk, jednak po traktacie ryskim w 1921 roku Olewsk znalazł się w składzie ZSRR.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. 19 listopada 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali we wsi Warwarówka[4].
W 1989 liczyła 12 323 mieszkańców[5].
Współcześnie status miasta nadano w 2003 roku. W 2011 roku powstała polska szkółka sobotnio-niedzielna przy Olewskim Rejonowym Oddziału Związku Polaków na Ukrainie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew św. Mikołaja z 1596 r.
- Dworzec kolejowy z końca XIX w.
- Most kolejowy z końca XIX w.
- Dom Kultury z 1930 r.
-
Cerkiew św. Mikołaja -
Dworzec kolejowy -
Most kolejowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2016 року. Державна служба статистики України. Київ, 2016. стор.33
- ↑ a b Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 231.
- ↑ Maria Kałamajska-Saeed, Rosyjskie pomiary klasztorów skasowanych w roku 1832, Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą "Polonika", Warszawa 2021, ISBN: 9788366172401
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1554.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Olewsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 480.
- Gazetteer
