Nicolas Isouard

Nicolas Isouard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1775
Mosta

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

23 marca 1818
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolas Isouard (Isoiar), także Nicolò, Nicolò de Malte[1] (ur. 6 grudnia 1775 w Moście, zm. 23 marca 1818 w Paryżu[1][2]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Malcie, był synem kupca z Marsylii[3]. Jako dziecko został wysłany do szkoły w Paryżu, wrócił jednak na Maltę po wybuchu rewolucji w 1789 roku[1][2][3]. Pobierał lekcje kompozycji u Michel-Ange’a Velli i kontrapunktu u Francesco Azopardiego[2]. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie studiował w Palermo u Giuseppe Amendoli oraz w Neapolu u Nicola Sali i Pietro Alessandro Guglielmiego[1]. W 1794 roku debiutował we Florencji operą L’avviso ai maritati[1][2][3]. W 1795 roku wrócił na Maltę i w latach 1795–1798 był organistą w kościele św. Jana w Valletcie[1][2][3]. Od 1796 roku pełnił także funkcję kapelmistrza Zakonu Maltańskiego[1]. Po zajęciu Malty przez Francuzów w 1798 roku został sekretarzem gubernatora i w 1800 roku, w obliczu inwazji angielskiej, ewakuował się wraz z francuskim personelem[1]. Osiadł w Paryżu[1][2]. W 1802 roku wspólnie z m.in. Luigim Cherubinim, Étienne Méhulem i François-Adrienem Boieldieu założył spółkę wydawniczą Le Magasin de Musique[1][3].

Był czołowym przedstawicielem francuskiej opery komicznej[1][3], rywalizował na tym polu z François-Adrienem Boieldieu[1][2]. Ponadto pisał utwory wokalne o charakterze świeckim i religijnym (m.in. kantata La paix, ok. 1802)[3].

Opery[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • L’avviso ai maritati (1794)
  • Artaserse (1794)
  • Rinaldo d’Asti (ok. 1796)
  • Il Barbiere di Siviglia (ok. 1796)
  • L’improvisatia di campagna (1797)
  • I due avari (ok. 1797)
  • Ginevra di Scozia (ok. 1798)
  • Il Barone d’Alba chiara (ok. 1798)
  • Le Petit Page ou La Prison d’état (1800)
  • Flaminius à Corinthe (1801)
  • Le Tonnelier (1801)
  • Michel-Ange (1802)
  • La Statue ou La Femme avare (1802)
  • Les Confidences (1803)
  • Le Baiser et la quittance ou Une Aventure de garnison (1803)
  • Le Médecin turc (1803)
  • L’Intrigue aux fenêtres (1805)
  • La Ruse inutile ou Les Rivaux par convention (1805)
  • Léonce ou Le Fils adoptif (1805)
  • La Prise de Passaw (1806)
  • Idala ou La Sultane (1806)
  • Les Rendez-vous bourgeois (1807)
  • Les Créanciers ou Le Remède à la goutte (1807)
  • Un Jour à Paris ou La Leçon singulière (1808)
  • Cimarosa (1808)
  • Cendrillon (1810)
  • La Victime des arts (1811)
  • La Fête au village (1811)
  • Le Billet de loterie (1811)
  • Le Magicien sans magic (1811)
  • Lully et Quinault (1812)
  • Le Prince de Catane (1813)
  • Les Français à Venise (1813)
  • Bayard à Mézières ou Le Siège de Mézières (1814)
  • Joconde ou Les Coureurs d’aventures (1814)
  • Jeannot et Colin (1814)
  • Les Deux Maris (1816)
  • L’Une pour l’autre ou L’Enlèvement (1816)
  • Aladin ou La Lampe merveilleuse (dokończona przez Angelo Marię Benincoriego, 1822)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 368. ISBN 83-224-0453-0.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1678–1679. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 409. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicolas_Isouard&oldid=71331114”