Muzeum Calouste Gulbenkiana
 Pomnik Galusta Gulbenkiana przed budynkiem muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data założenia | 1969 |
Położenie na mapie Lizbony  | |
Położenie na mapie Portugalii  | |
 38°44′16,01″N 9°09′12,74″W/38,737780 -9,153540 | |
| Strona internetowa | |
Muzeum Galusta Gulbenkiana (port. Museu Calouste Gulbenkian) – muzeum w Lizbonie, posiadające bogate zbiory sztuki antycznej, orientalnej i europejskiej. Zostało stworzone zgodnie z ostatnią wolą zmarłego w 1955 roku Galusta Gulbenkiana w celu publicznego udostępnienia jego wielkiej kolekcji sztuki, której właścicielem po jego śmierci została Fundacja Galusta Gulbenkiana. Muzeum zostało otwarte w 1969 roku. Położone jest w parku, niedaleko od centrum miasta.
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
Kolekcja Muzeum Gulbenkiana liczy około 6 tysięcy przedmiotów, z których prezentowanych jest około 1000. Podzielona jest na dwie części. W pierwszej prezentowana jest sztuka egipska, grecka, rzymska, mezopotamska, Bliskiego i Dalekiego Wschodu oraz sztuka ormiańska.
W drugiej części pokazywana jest sztuka europejska od XI do XX wieku, w tym bogate zbiory malarstwa, rzeźby, sztuki zdobniczej, meble, manuskrypty. Gulbenkian kierował się dewizą "tylko najlepsze"[1], dzięki czemu w muzeum można zobaczyć wiele arcydzieł, których twórcami byli m.in.: Domenico Ghirlandaio, Peter Paul Rubens, Rembrandt, Auguste Rodin, Jean Baptiste Carpeaux, Jean-Antoine Houdon, Renoir, Dirk Bouts, Vittore Carpaccio, Giambattista Cima da Conegliano, Antoon van Dyck, Corot, Degas, Jean-Marc Nattier, George W. Romney, Stefan Lochner, Maurice Quentin de La Tour, Édouard Manet, Henri Fantin-Latour, Claude Monet, Jean-François Millet, Edward Burne-Jones, Thomas Gainsborough, William Turner, Jean-Honoré Fragonard, Giovanni Battista Moroni, Frans Hals, Ruisdael, Francois Boucher, Nicolas de Largillière, Andrea della Robbia, Pisanello, Jean-Baptiste Pigalle, Antonio Rossellino, André-Charles Boulle, Charles Cressent, Jean-Francois Oeben, Jean Henri Riesener, Charles Spire, Jean Deforges, François-Thomas Germain i wielu innych.
W Muzeum Gulbenkiana znajduje się również znacząca kolekcja prac René Lalique'a, z którym Galust Gulbenkian przyjaźnił się przez wiele lat[2].
Niektóre z obrazów zostały zakupione przez Gulbenkiana od władz sowieckich w trakcie wyprzedaży części zbiorów Ermitażu w latach 1929–1930, w tym: Zwiastowanie Dirka Boutsa, Portret starego człowieka Rembrandta i Portret Portret Heleny Fourment Rubensa. Ponadto Gulbenkian kupił 39 przedmiotów ze srebra, wykonanych we Francji w XVIII wieku na zamówienie carskiego dworu oraz rzeźbę Diana Jean-Antoine Houdon[3].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
-
Dirk Bouts, Zwiastowanie (około 1465-1470) -
Figura św. Marcina (1531) -
Peter Paul Rubens, Portret Heleny Fourment (1630-1632) -
Rembrandt, Portret starego człowieka (1645) -
Jean-Antoine Houdon, Diana (1780) -
Francesco Guardi, Święto Wniebowstąpienia na placu św. Marka (2 poł. XVIII wieku) -
William Turner, Katastrofa Minotaura (1805) -
Edouard Manet, Chłopiec robiący balony (1867) -
Pierre-Auguste Renoir, Kobieta czytająca Le Figaro (1872) -
Edward Burne-Jones, Lustro Wenus (1875) -
Jean-Baptiste Carpeaux, Amor -
Rene Lalique, Meduza
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K Baetjer: "Only the Best": Masterpieces of the Calouste Gulbenkian Museum, Lisbon. Yale University Press, 2000.
- ↑ Maria Fernanda Passos Leite: René Lalique at the Calouste Gulbenkian Museum. Lisbon: 2008.
- ↑ Современная живопись :: Статья :: Коллекционер Калуст Гюльбекян: «Only the Best» [online], artgorizont.com [dostęp 2017-11-25].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa Muzeum Gulbenkiana. museu.gulbenkian.pt. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-25)].