Ministerstwo Przemysłu Materiałów Budowlanych

Ministerstwo Przemysłu Materiałów Budowlanych
Data utworzenia

17 listopada 1952

Data likwidacji

22 marca 1957

Siedziba

Warszawa

brak współrzędnych

Ministerstwo Przemysłu Materiałów Budowlanych – polskie ministerstwo istniejące w latach 1952–1957, powołane w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z przemysłem materiałów budowlanych. Minister był członkiem Rady Ministrów.  

Powołanie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie dekretu z 1952 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego ustanowiono nowy urząd[1].

Ministrowie[edytuj | edytuj kod]

Zakres działania urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 1952 r. do zakresu działania urzędu Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych należały sprawy przemysłu materiałów budowlanych[2]:

  • cementowego;
  • wapienniczego;
  • gipsowego;
  • ceramik budowlanej;
  • materiałów budowlanych wapienno-piaskowych;
  • ceramicznego;
  • szklarskiego;
  • izolacyjnego;
  • kamienia budowlanego;
  • surowców mineralnych.

Zniesienie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji zniesiono urząd Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych[3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dekret z dnia 17 listopada 1952 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego. Dz.U. z 1952 r. nr 45, poz. 304
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 listopada 1952 r. w sprawie zakresu działania Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego. Dz.U. z 1952 r. nr 45, poz. 305
  3. Ustawa z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji. Dz.U. z 1957 r. nr 17, poz. 86