Michaił Kachowski

Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Michaił Kachowski

Каховский, Михаил Васильевич

generał piechoty
Data urodzenia	1734
Data śmierci	1800
Przebieg służby
Lata służby	przed 1758–1792, 1796–1797
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Główne wojny i bitwy	wojna siedmioletnia, wojna rosyjsko-turecka (1768-1774), wojna rosyjsko-turecka (1787-1792), wojna polsko-rosyjska 1792
Odznaczenia

Michaił Wasiljewicz Kachowski (ros. Михаил Васильевич Каховский; ur. 1734, zm. 1800) – generał rosyjski, generał en chef armii rosyjskiej, która uderzyła na Rzeczpospolitą od strony Ukrainy w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w dwóch wojnach rosyjsko-tureckich: w latach 1768–1774, w drugiej, w latach 1787–1792 był wodzem rosyjskiej armii i floty czarnomorskiej. Po kampanii w Polsce został zdymisjonowany za konflikt z bratem faworyta carycy Katarzyny II, Walerianem Zubowem.

W 1796 przywrócony do służby przez cara Pawła I w stopniu generał-gubernatora penzeńskiego i niżnonowogrodzkiego, a później, 5 kwietnia 1797 otrzymał tytuł hrabiowski. Wkrótce potem zrezygnował ze służby czynnej.