Michał Kocimski

Michał Kocimski
Ilustracja
Michał Kocimski podczas prób z Sinfonią Varsovią do koncertu American Classics, grudzień 2009
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1976
Łódź

Instrumenty

obój

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, oboista

Aktywność

od 2006

Powiązania

Teatr Wielki w Łodzi
Teatr Muzyczny w Łodzi

Michał Kocimski (ur. 4 kwietnia 1976 w Łodzi) – polski oboista i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie oboju, pod kierunkiem Józefa Ciepłuchy. W 2006 r. ukończył dyrygenturę symfoniczno-operową w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie: Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie) w klasie Bogusława Madeya i Ryszarda Dudka. W latach 2006-2010 asystent Tadeusza Kozłowskiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Współpracował m.in. z Andreą Licatą, Claudio Desderim, Yaacovem Bergmanem.

W 2009 r. został zaproszony przez Plácido Domingo do poprowadzenia orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi podczas uwertury do koncertu sławnego tenora z okazji 90-lecia Województwa Łódzkiego:

Warto przypomnieć gesty Dominga wobec młodych łódzkich artystów. Pierwszym utworem wieczoru dyrygował Michał Kocimski (potem zmienił go Eugene Kohn), a do zaśpiewania ostatniego, piątego bisu (...) zaprosił młodego tenora Arnolda Rutkowskiego[1]..

Od 2010 r. etatowy dyrygent Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie jako kierownik muzyczny przedstawienia teatralnego zadebiutował w realizacji baletu Siergieja Prokofjewa pt.: Romeo i Julia[2] (premiera: 23 stycznia 2010 r.):

Michał Kocimski, który poprowadził Orkiestrę Teatru Wielkiego w Łodzi, zasłużył na wielkie brawa, a wypada zaznaczyć, że był to jego premierowy debiut (...)[3].

Ponadto funkcję kierownika muzycznego spektaklu pełnił także we wznowieniu Królewny Śnieżki Bogdana Pawłowskiego (28 stycznia 2011 r.)[4] oraz w premierze widowiska multimedialnego pt.: Spotkania w dwóch niespełnionych aktach Krzysztofa Knittla i Ewy Wycichowskiej (29 kwietnia 2011 r.)[5], podczas którego przyciągał uwagę widowni czerwonym irokezem[6].

Współpracował m.in. z Sinfonią Varsovią[7], Teatrem Muzycznym w Gdyni, Filharmonią Łódzką, Płocką Orkiestrą Symfoniczną oraz Akademią Muzyczną w Łodzi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]