Michał Hórnik
 Michał Hórnik (1884) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | Cmentarz św. Mikołaja↗ |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1856 |
Michał Hórnik (ur. 1 września 1833 w Worklecach, zm. 22 lutego 1894 w Budziszynie) – serbołużycki duchowny katolicki, językoznawca i działacz narodowy, tłumacz literatury polskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego rodzina pochodziła ze Śląska i była pochodzenia polskiego (słowiańskiego). Na Łużyce przeprowadził się jego pradziad. Tam też Michał Hórnik się urodził i wychował.
Po ukończeniu podstawowej edukacji w rodzinnych Worklecach i Budziszynie, w wieku 14 lat udał się do Pragi, gdzie przez kolejne 10 lat kształcił się w miejscowym seminarium – wpierw jako gimnazjalista, a następnie student teologii. Podczas nauki był członkiem założycielem „Serbowki” – katolickiej organizacji łużyckich studentów i gimnazjalistów.
W 1856 r. przyjął święcenia kapłańskie i od tego czasu do końca życia prowadził działalność duszpasterską wśród katolickich Serbów łużyckich. Łączył ją z propagowaniem kultury serbołużyckiej oraz formacją patriotyczną Serbołużyczan. W latach 1852–1956 był prezesem „Serbowki” – organizacji studentów łużyckich o charakterze słowiańsko-narodowym. W 1860 r. zainicjował wydawanie czasopisma „Łużyczanin”, a w 1863 r. „Towarzystwo Świętych Cyryla i Metodego” zajmujące się krzewieniem religii, nauki i piśmiennictwa serbołużyckiego. W tym samym roku założył tygodnik „Katolski Posoł”, obecnie jedno z najstarszych katolickich czasopism w Europie. Od 1868 r. przez kolejnych 25 lat był redaktorem czasopisma Macierzy Łużyckiej, której równolegle przez 12 lat prezesował.
Dążył do zjednoczenia językowego mieszkańców Łużyc Dolnych i Łużyc Górnych, współtworząc w tym celu ujednolicony słownik ortograficzny. Był współautorem m.in. pierwszego naukowego słownika górnołużyckiego oraz tłumaczenia Nowego Testamentu.
Sympatyzował z Polską i polską kulturą. Często odwiedzał Polskę i utrzymywał kontakty z polskimi elitami intelektualnymi. Tłumaczył dzieła polskiej literatury. Wraz z Polakiem Wilhelmem Bogusławskim napisał książkę Historia Serbskiego Narodu. Od 1880 r. nauczał w budziszyńskim gimnazjum języka polskiego miejscową młodzież. Wspierał również mieszkających w Niemczech polskich robotników i otaczał ich opieką kapłańską. Dążył do zbliżenia kulturowego Polaków i Serbów łużyckich.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Beata Tomiak, Michał Hórnik – duchowy orędownik polskości na Łużycach, „Nasze Historie” nr 4 (1999), s. 19–22.
- Ernst Muka, Nekrolog XXXI, Časopis Maćicy Serbskeje, 1895, 145–157.