Michał Chorosiński

Michał Chorosiński
Ilustracja
Imię i nazwisko

Michał Adrian Chorosiński

Data i miejsce urodzenia

5 września 1975
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Dominika Chorosińska (od 2002)

Lata aktywności

od 1997

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michał Adrian Chorosiński (ur. 5 września 1975 w Warszawie[1]) – polski aktor.

Odtwórca roli Wiktora Rajczaka z serialu paradokumentalno-fabularnego TV Puls Lombard. Życie pod zastaw (2017–)[2]. Występował w roli Czarka Zdrojewskiego, chłopaka Magdy w serialu Polsat Adam i Ewa (2000–2001) i jako Leszek Skalski w serialu TVP2 M jak miłość (2004–2009), a także gościnnie w znanych serialach, takich jak: Klan, Przyjaciółki, Na Wspólnej i Na dobre i na złe.

Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi, Mikołajem Grabowskim, Łukaszem Kosem, Pawłem Miśkiewiczem, Wojciechem Kościelniakiem i Janem Szurmiejem. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie jako syn Hanny[3] i prof. Andrzeja Tomasza Chorosińskiego, organisty, pedagoga i kompozytora[4]. Ukończył Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Studiował na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończył w 1999[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1996 zadebiutował w roli strażnika w komedii Williama Shakespeare’a Wieczór Trzech Króli w reż. Macieja Prusa u boku Marcina Kuźmińskiego na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 1999–2000 był związany z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 2000 wystąpił gościnnie w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu jako chłopak w zielonych okularach, w płaszczu w przedstawieniu Piosenki pana Berangera Pierre’a-Jeana de Bérangera w reż. Marty Stebnickiej. W 2001 otrzymał nagrodę Grand Prix w II ogólnopolskim konkursie recytatorskim „Verba Sacrum” w Poznaniu[6].

W 2001 zagrał Zygmunta w Królowej przedmieścia Konstantego Krumłowskiego w reż. Mieczysława Grąbki w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie oraz wziął udział w produkcji Cudowny naszyjnik Włodzimierza Jasińskego i Pawła Lipnickiego w reż. Grzegorza Suskiego w Teatrze Stu w Krakowie. W 2002 w Teatrze Polskim we Wrocławiu zagrał gościnnie Widmo w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego i wystąpił jako robotnik w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reż. Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu. W 2003 zagrał gościnnie Młodego w spektaklu poświęconym Agnieszce Osieckiej Wielka woda w reż. Jana Szurmieja w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze.

Od 2004 związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zagrał m.in. w dwóch produkcjach autorstwa Pawła Demirskiego w reż. Moniki Strzępki – wędkarza w Śmierci podatnika (2007) i drag queen w Tęczowej Trybunie 2012 (2011) oraz Bestużewa w Dziadach część III Adama Mickiewicza (2015) w reż. Michała Zadary[7].

Wziął udział w reklamach: Škoda Yeti (2011) i kampanii „1% dla życia” Fundacji Pro (2012).

W 2022 Zarząd Województwa Łódzkiego powołał Chorosińskiego na stanowisko zastępcy dyrektora ds. artystycznych w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się z aktorką Dominiką Figurską. Mają wspólnie pięcioro dzieci, wychowują także dziecko pochodzące z pozamałżeńskiego romansu Figurskiej[9][10][11][12].

Podkreśla swoją wiarę w religię rzymskokatolicką; z żoną został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[13], a także akcji „Wierność jest sexi”[9][14].

Był członkiem warszawskiego społecznego komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w Polsce w 2010[15].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nowi dyrektorzy łódzkich teatrów - Wielkiego i Jaracza. Kim są? - Radio Łódź [online], radiolodz.pl, 31 grudnia 2022 [dostęp 2023-10-11] (pol.).
  2. ↑ „Szlachetne Zdrowie”, Dbam o zdrowie, Nr 7/lipiec 2022. s. 12
  3. ↑ Wspomnienia prof. Andrzeja Chorosińskiego. Muzeum Historii Polski. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  4. ↑ Maciej Gąsiorowski/„Na żywo”: Ma wsparcie w teściach. wPolityce.pl, 2014-02-24. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  5. ↑ Międzynarodowy Festiwal Organowy XXIII Legnickie Wieczory Organowe. Legnickie Centrum Kultury, 2014-09-30. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  6. ↑ Adam Makowicz, Andrzej Chorosiński, Michał Chorosiński. TuWrocław. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  7. ↑ Michał Chorosiński. Teatr Polski we Wrocławiu. [dostęp 2022-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-27)]. (pol.).
  8. ↑ Jacek Cieślak, Przegrał konkurs, PiS wybrał go na wicedyrektora [online], Rzeczpospolita, 24 lipca 2022.
  9. ↑ a b Dominika Chorosińska nową minister kultury. Aktorka wywołała skandal. onet.pl. [dostęp 2023-11-28].
  10. ↑ Dominika Chorosińska: mąż, dzieci. Czym zasłynęła aktorka i posłanka PiS? [online], wiadomosci.radiozet.pl, 27 listopada 2023 [dostęp 2023-11-27] (pol.).
  11. ↑ Dominiika Figurska urodziła szóste dziecko!. dzieckoifigura.pl, 30 listopada 2020. [dostęp 2021-01-09].
  12. ↑ Te gwiazdy urodziły kilkoro dzieci i wyglądają świetnie. onet.pl, 27 czerwca 2014. [dostęp 2019-06-04].
  13. ↑ Ambasadorzy: Michał Chorosiński. StadionMłodych.eu. [dostęp 2017-06-23].
  14. ↑ Figruska i Chorosiński. Wierność jest sexi. [dostęp 2023-11-28].
  15. ↑ Warszawski społeczny komitet poparcia.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Chorosiński&oldid=71984796”