Michał Biernacki
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1855 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 maja 1936 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Michał Marian Biernacki (ur. 24 września 1855 w Lublinie, zm. 18 maja 1936 w Warszawie) – polski wiolonczelista, pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny i krytyk muzyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1855 r. w Lublinie, w rodzinie Zenona, urzędnika magistrackiego, i Marii ze Skomorowskich. Wykształcenie ogólne zdobył w gimnazjum lubelskim, muzyczne u Antoniego Müllera (wiolonczela), Jana Müllera i Konrada Staczyńskiego (fortepian). W latach 1874–1877 studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim, gdzie był uczniem Gustawa Roguskiego (harmonia i kontrapunkt), Władysława Żeleńskiego (kompozycja) i Józefa Goebelta (wiolonczela)[1][2].
Po ukończeniu studiów grał przez dwa lata jako wiolonczelista w orkiestrze Teatru Wielkiego[1]. W 1880 r. wyjechał do Stanisławowa, gdzie przez 17 lat był kierownikiem artystycznym Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki. Zreformował szkołę muzyczną Towarzystwa i prowadził z sukcesem dział muzyczny i chór. Chórzyście wykonywali na swych koncertach również oryginalne utwory, które napisał ich dyrygent. W kwietniu 1885 r. po raz pierwszy była wykonana w Stanisławowie kantata Michała Biernackiego Swaty w 2 częściach na orkiestrę chór i śpiew solowy[3].
.jpg)
W 1897 r. osiedlił się w Warszawie, gdzie w tutejszym Konserwatorium objął klasę teorii muzyki, a jednocześnie zaczął pisywać stałe recenzje z ruchu koncertowego stolicy w „Echu Muzycznym i Teatralnym”. W latach 1897–1906 prowadził chóry Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki, pracując równocześnie w szkole muzycznej tegoż Towarzystwa, ucząc teorii, a następnie harmonii i fortepianu[1]. W 1901 r. ukazał się jego podręcznik Zasady muzyki, który miał 8 wydań i przekład na język rosyjski. W latach 1911–1914 był dyrygentem chóru Towarzystwa Miłośników Śpiewu Chóralnego przy kościele ewangelicko-augsburskim pw. Świętej Trójcy[1]. Bogata twórczość kompozytorska Biernackiego, była nagradzana w kraju, i za granicą. Do ważniejszych kompozycji należą: poemat symfoniczny Alea iacta est, Tarantela na orkiestrę, 2 suity skrzypcowe, utwory chóralne (m.in. Kantata Kościuszkowska, msze), pieśni solowe, opracowania pieśni ludowych, utwory fortepianowe i wiolonczelowe[2].
Zmarł 18 maja w Warszawie[4], pochowany na cmentarzu Powązkowskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Gawroński 1996 ↓, s. 21.
- ↑ a b Biernacki Michał Marian. Encyklopedia muzyki RMF Classic. [dostęp 2020-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-15)].
- ↑ Olga Ciwkacz: Z dziejów opery amatorskiej Towarzystwa muzycznego im. St. Moniuszki w Stanisławowie ( 1871 – 1914). Stanislawow.net. [dostęp 2020-04-19].
- ↑ Biernacki Michał Marian, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-04-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ludwik Gawroński Biernacki Michał Marian. W: Słownik biograficzny miasta Lublina. Tom II. Tadeusz Radzik, Adam A. Witusik, Jan Ziółek (red.). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1996. ISBN 83-227-0917-X. [dostęp 2024-04-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Utwory Michała Biernackiego w serwisie Polona.pl