Mercury-Redstone BD

Mercury-Redstone BD
	Dane misji
Zaangażowani	USA
Oznaczenie kodowe	MR-BD
	Pojazd
Statek kosmiczny	makieta pojazdu Mercury
Rakieta nośna	Redstone
	Start
Miejsce startu	LC-5 (CCAFS)
Początek misji	24 marca 1961
	Orbita okołoziemska
Liczba orbit	lot balistyczny
Apogeum	182,7 km
	Lądowanie
Lądowanie	24 marca 1961
Czas trwania misji	8 min. 23 s.
Przebyta odległość	494 km
	Program Mercury

Mercury-Redstone BD (MR-BD, Mercury Redstone Booster Development) – bezzałogowa misja kosmiczna amerykańskiego programu Mercury, wstawiona na polecenie dr. Wernhera von Brauna pomiędzy lotami Mercury-Redstone 2 (lot szympansa o imieniu Ham) i Mercury-Redstone 3 (lot Alana Sheparda). Głównym celem misji było przetestowanie udoskonaleń wprowadzonych w rakiecie Redstone w celu usunięcia anomalii z lotu MR-2 i wcześniejszych, tak by rakieta mogła wynieść pojazd z człowiekiem na pokładzie bez zbędnych komplikacji. Ładunkiem rakiety była makieta statku Mercury.

Misja[edytuj | edytuj kod]

MR-BD wystartował 24 marca 1961 z przylądka Canaveral na Florydzie. Rozpędził się do maks. prędkości 8425 km/h, zaś najwyższy pułap lotu wynosił 182,7 km. Podczas wchodzenia w atmosferę rakieta doświadczyła przeciążenia równego 11 G. Nie było planów separacji ładunku. Rakieta wraz z ładunkiem uderzyła w taflę Atlantyku i zatonęła. Ogółem rakieta przebyła 494 km. Czas trwania lotu 8 minut i 23 sekundy. Misja zakończyła się sukcesem i podczas następnego lotu, Mercury-Redstone 3, rakieta Redstone wyniosła w kosmos kapsułę Freedom 7 z Alanem Shepardem na pokładzie^[1].

Lot w liczbach[edytuj | edytuj kod]

cel: test silnika rakiety Redstone
status misji: udana
osiągnięta wysokość: 183 km
czas trwania lotu: 8 min. 23 s.
przebyta odległość: 494 km

Reakcja[edytuj | edytuj kod]

W Związku Radzieckim misja MR-BD została omyłkowo uznana za katastrofę.

Taką wypowiedzią misję MR-BD skomentował Nikołaj Kamanin, szef programu szkoleniowego pierwszych kosmonautów:

Dowódca powiedział, że Amerykanie planują lot w kosmos już 28 kwietnia. Tłumaczyłem mu, że nie uda im się wysłać człowieka w kosmos przed nami. 24 marca doznali porażki: kapsuła "Mercury" nie odłączyła się od rakiety i zatonęła w czeluściach oceanu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Steve Whitfield: Mercury. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., s. 21, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-722-9.
↑ Николай Петрович Каманин: Скрытый космос. Военная Литература, 1995. [dostęp 2017-06-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

MR-BD Mercury BD. [w:] Project Mercury Unmanned Missions [on-line]. Kennedy Space Center. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)]. (ang.).

[merkury-1] Steve Whitfield: Mercury. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., s. 21, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-722-9.

[kamanin-2] Николай Петрович Каманин: Скрытый космос. Военная Литература, 1995. [dostęp 2017-06-14].

[1]

[2]