Melatonina
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | C13H16N2O2 | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 232,28 g/mol | ||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||
| ATC | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Melatonina – organiczny związek chemiczny, pochodna tryptofanu. U zwierząt jest hormonem syntetyzowanym głównie w szyszynce. Koordynuje pracę nadrzędnego zegara biologicznego u ssaków, regulującego rytmy dobowe, między innymi snu i czuwania.
Biosynteza melatoniny[edytuj | edytuj kod]
Biosynteza melatoniny zachodzi w pinealocytach. Związkiem wyjściowym jest tryptofan, który dzięki działaniu hydroksylazy ulega przekształceniu w 5-hydroksytryptofan, który pod wpływem dekarboksylazy 5-hydroksytryptofanowej przekształca się w 5-hydroksytryptaminę (serotoninę). Dalsza synteza polega na N-acetylacji pod wpływem N-acetylotransferazy serotoninowej (jej aktywność podlega wahaniom dobowym) z powstaniem N-acetyloserotoniny, która ulega O-metylacji z udziałem 5-hydroksyindolo-O-metylotransferazy z wytworzeniem 5-metoksy-N-acetylotryptaminy, czyli melatoniny[2].
Jest katabolizowana do kynuramin. Jako przykład jednej z najlepiej poznanych kynuramin Jaworek i in. podają N1-acetylo-N1-formylo-5-metoksykynuraminę (AFMK). Związki te, podobnie jak i tryptofan, przypominają właściwościami melatoninę[3].
Wytwarzanie melatoniny pozostaje pod hamującym wpływem światła. Ekspozycja organizmu w porze snu na oświetlenie powoduje znaczne zmniejszenie syntezy i uwalniania melatoniny. Impulsy nerwowe przekazywane są drogą nerwową rozpoczynającą się w neuronach siatkówki i kończącą w przestrzeniach okołonaczyniowych w pobliżu ciała pinealocytów.
Oprócz szyszynki melatonina jest także syntetyzowana przez siatkówkę i komórki enterochromatofilne przewodu pokarmowego. W układzie pokarmowym odpowiada za spowalnianie procesów trawiennych, choć pobudza wydzielanie enzymów przez trzustkę[3]. Poza regulowaniem rytmów dobowych melatonina ma również korzystny wpływ na układ odpornościowy. Jest też silnym przeciwutleniaczem[4].
Melatonina a rytm dobowy[edytuj | edytuj kod]
Obecność receptorów melatoniny opisano już w okresie płodowym.
Niemowlęta do 12 tygodnia nie mają ściśle określonego rytmu dobowego (ich organizm prawie wcale nie produkuje melatoniny, dziecko śpi kiedy jest najedzone), dopiero około 20 tygodnia pojawia się wyraźny zarys tego cyklu. Wraz ze starzeniem się organizmu dochodzi do zwapnienia szyszynki, zmniejsza to ilość zsyntetyzowanej melatoniny (dlatego osoby w wieku 80 i więcej lat mają problemy ze snem, często sypiają w dzień i budzą się wcześnie rano).
Rytm dobowy syntezy melatoniny ulega stopniowemu spłaszczeniu wraz z wiekiem, zwłaszcza po 55 roku życia[5].
Zastosowanie melatoniny w farmakoterapii[edytuj | edytuj kod]
Obecnie sprzedawana jest w postaci tabletek bez recepty jako lek (ATC N05CM17) ułatwiający zasypianie w zaburzeniach rytmu dobowego u pacjentów niewidomych oraz w zaburzeniach snu związanych ze zmianą stref czasowych (zespół nagłej zmiany strefy czasowej). Jest szybko przetwarzana w dwa metabolity: 6-hydroksymelatoninę i 6-sulfotoksymelatoninę.
Zaletą melatoniny w leczeniu bezsenności jest bezpieczeństwo jej stosowania. Nie ma ona silnego działania sedatywnego, nawet w wysokiej dawce, nie wykazuje działania cholinolitycznego, adrenolitycznego i przeciwhistaminowego powodującego sedację, ale też ryzyko tycia. Krótki okres półtrwania powoduje, że ryzyko negatywnego wpływu na sprawność psychoruchową rano jest w przypadku stosowania melatoniny najniższe spośród wszystkich możliwych do użycia w leczeniu bezsenności leków. Nie jest też ona lekiem uzależniającym, nawet przy długotrwałym stosowaniu[6].
Melatonina może być stosowana w leczeniu bezsenności u osób od 55 r.ż.[6] Dla preparatu z melatoniną o natychmiastowym uwalnianiu zaleca się[6]:
- w przypadku bezsenności z zaburzeniami zasypiania: 5 mg na 1 godzinę przed snem
- w przypadku zaburzeń utrzymania snu: 5 mg tuż przed snem.
Zalecany okres leczenia to 6–12 tygodni. W przypadku nawracania problemów ze snem wskazany może być dłuższy okres leczenia. Zalecana dawka i okres jej przyjmowania powinny być wówczas ustalone przez osobę dysponującą właściwą wiedzą medyczną. Konieczna jest w takich sytuacjach przede wszystkim ocena, czy u pacjenta występują inne wymagające leczenia schorzenia[6].
Na rynku farmaceutycznym pojawiają się także postacie leku zawierające melatoninę o przedłużonym uwalnianiu. Dzięki temu jej działanie trwa dłużej, co korzystnie wpływa na jakość snu i obniża ilość nocnych wybudzeń. Zazwyczaj stosuje się dawkę 2 mg, podawaną 0,5 - 1 h przed snem, a w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na leczenie zwiększa się ją do 5 mg. Profil bezpieczeństwa takich preparatów jest bardzo korzystny, preparaty te mogą być stosowane już od 2 roku życia (w przypadku bezsenności związanej z zaburzeniami ze spektrum autyzmu)[7][8].
Przy nowotworach trzustki, podanie melatoniny lub AFMK wywołuje w komórkach nowotworowych apoptozę[3].
Melatonina ma także działanie antygonadotropowe. Zniszczenie szyszynki powoduje przedwczesne pokwitanie u dzieci.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Melatonina (nr 461326) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2011-04-06].
- ↑ Piotr Skałba, Wojciech Szanecki, Katarzyna Cieślik. Melatonina – stale odkrywany hormon. „Ginekologia Praktyczna”. Nr 4/2006.
- ↑ a b c Jolanta Jaworek i inni, Effects of Melatonin and Its Analogues on Pancreatic Inflammation, Enzyme Secretion, and Tumorigenesis, „International Journal of Molecular Sciences”, 18 (5), 2017, DOI: 10.3390/ijms18051014, PMID: 28481310, PMCID: PMC5454927 (ang.).
- ↑ Melatonina nie tylko na sen.
- ↑ Adam Wichniak i inni, Standardy leczenia zaburzeń rytmu okołodobowego snu i czuwania opracowane przez Polskie Towarzystwo Badań nad Snem i Sekcję Psychiatrii Biologicznej Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Część I. Fizjologia, metody oceny i oddziaływania terapeutyczne/Treatment guidelines for Circadian Rhythm Sleep-Wake Disorders of the Polish Sleep Research Society and the Section of Biological Psychiatry of the Polish Psychiatric Association. Part I. Physiology, assessment and therapeutic methods, „Psychiatria Polska”, 51 (5), 2017, s. 793–814, DOI: 10.12740/PP/OnlineFirst/66810 (pol. • ang.).
- ↑ a b c d Adam Wichniak, Leczenie bezsenności u osób w wieku od 55 r.ż., „Świat Farmacji”, 7–8 (151), 2019, s. 14–16.
- ↑ Charakterystyka Produktu Leczniczego Slenyto [1] (dostęp 8.11.2023)
- ↑ Jakie są najnowsze leki nasenne? [online], Leki.pl [dostęp 2023-11-08] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Erowid: Synteza, działanie i dawkowanie melatoniny.
- S. Maśliński, J. Ryżewski: Patofizjologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000. ISBN 83-200-2404-8.
