Medresa minaretu Ince

Medresa minaretu Ince
Ilustracja
Fasada medresy (2012)
Państwo

 Turcja

Miejscowość

Konya

Adres

Abdul Ezel Pasa Caddesi, Konya

Typ budynku

medresa

Architekt

Sahib Ata Fahreddin Ali

Rozpoczęcie budowy

1268

Ukończenie budowy

1279

Zniszczono

1901

Odbudowano

1956

Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Medresa minaretu Ince”
Ziemia37°31′19,9″N 32°17′32,6″E/37,522200 32,292400

Medresa minaretu Ince – XIII-wieczna medresa znajdująca się w dzielnicy Selcuklu w Konya na terenie Turcji, obecnie siedziba muzeum rzeźby kamienia i drewna (TAS ve AHŞAP Eserler Müzes)[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek ten zbudowany został w latach 1258–1279 przez wezyra Sułtanatu Seldżuckiego Sahib Ata Fahreddin Aliego[2]. Minaret był pierwotnie znacznie wyższy niż ten, który przetrwał do dziś i miał smuklejszy wygląd w porównaniu z minaretami innych ówczesnych meczetów Seldżuckich.

Budynek ma ozdobną, kamienną fasadę, która obejmuje rzeźby pism, geometryczne wzory i pionowe linie przypominające wstążki. Wejście otoczone jest pasmem pisma suls (kaligraficznego pisma arabskiego) przedstawiającym Surę 36 i Surę 110[3]. Minaret został zniszczony podczas burzy w 1901 roku. Początek prac remontowych miał miejsce w 1936 roku[4]. Całkowicie budynek został odbudowany i odrestaurowany w 1956 roku[4]. Obecnie w budynku mieści się muzeum kamiennych i drewnianych przedmiotów pochodzące z okresów seldżuckich i osmańskich[5].

Specyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Wewnętrzna kopuła nad dziedzińcem wyłożona jest ciemnofioletowymi i turkusowymi płytkami. Wnętrza są murowane z cegieł. Ściany od strony dziedzińca są bogato zdobione jak większość ówczesnych medres[6]. Zewnętrzna ściana minaretu i zewnętrzna powłoka kopuły ozdobione są cegłami dekoracyjnymi. W środku znajdują się także grobowce[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ince Minareli Medrese [online], Archnet [dostęp 2019-05-10] (ang.).
  2. Justin McCarthy, The Ottoman Turks, Longman Publishing, 1997 (ang.).
  3. Annemarie Schimmel, Calligraphy, 1970 (ang.).
  4. a b Malise Ruthven, Azim Nanji, Historical Atlas of Islam, 2004 (ang.).
  5. 12 najwyżej ocenianych atrakcji turystycznych w Konyi – 2019 [online], pl.tripnholidays.com [dostęp 2019-05-10] (pol.).
  6. UNESCO World Heritage Centre, Anatolian Seljuks Madrasahs [online], UNESCO World Heritage Centre [dostęp 2019-05-10] (ang.).
  7. Ewa Borgosz, Anarchistka w podróży: Konya i Sille [online], Anarchistka w podróży, 13 lipca 2017 [dostęp 2019-05-10] (pol.).