Max Uhle
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
Max Uhle (ur. 25 marca 1856 w Dreźnie, zm. 11 maja 1944 w Lublińcu) – niemiecki archeolog, prowadzący wykopaliska archeologiczne w Peru, Chile, Ekwadorze i Boliwii.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
W 1880 uzyskał doktorat z lingwistyki na Uniwersytecie Lipskim i podjął pracę w Królewskim Muzeum Etnograficznym w Berlinie[1].
Działalność w Ameryce Południowej[edytuj | edytuj kod]
W 1892 Muzeum Etnograficzne powierzyło Maxowi misję zdobycia eksponatów z Ameryki Południowej. Po przybyciu do Buenos Aires prowadził prace poszukiwawcze najpierw na południowym zachodzie Argentyny, a następnie, w kolejnym roku w Boliwii, gdzie badał stanowiska archeologiczne kultury Tiwanaku. Od 1895 rozpoczął współpracę z Uniwersytetem Pensylwanii i przeniósł się do Limy. W Peru prowadził wykopaliska w Pachacámac i od 1899 badał kulturę Mochica. W latach 1905-11 był dyrektorem działu archeologicznego w Państwowym Muzeum Historycznym w Limie. W 1912 na zaproszenie rządu chilijskiego przeniósł się do Santiago de Chile, gdzie założył i kierował Muzeum Etnologii i Antropologii. W 1917 w północnym Chile odkrył i udokumentował setki mumii starożytnej kultury nazwanej od plaży gdzie znaleziono duże ich ilości kulturą Chinchorro. W latach 1920–1933 prowadził wykopaliska w Ekwadorze, po czym powrócił do Niemiec. Zmarł w szpitalu psychiatrycznym w Lublińcu w 1944 i został pochowany na przylegającym do niego cmentarzu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bahn 2019 ↓, s. 75.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia Archeologii. red. Paul Bahn. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2019. ISBN 978-83-213-5058-5.