Maselino Masoe
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 173 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | średnia |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 36 |
| Zwycięstwa | 30 (KO 28) |
| Porażki | 6 |
| |
Maselino Francis Masoe (ur. 6 czerwca 1966 w Samoa) – samoański bokser, były mistrz świata WBA w wadze średniej.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Jako amator, Masoe reprezentował dwukrotnie swój kraj na igrzyskach olimpijskich. Podczas pierwszego udziału reprezentant Samoa doszedł do 4. walki, w której przegrał z Amerykaninem Kennethem Gouldem[1]. 8 lat później, podczas Igrzysk w Atlancie, Masoe odpadł w 1. walce, przegrywając 8-11 z reprezentantem Tunezji Mohamedem Marmourim[2].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowiec, Masoe zadebiutował 30 marca 1997 r., łatwo pokonując w Nowej Zelandii lokalnego zawodnika. Do 1999 r., Masoe kontynuował pasmo zwycięstw, zdobywając m.in. mistrzostwo Oceanii czy lokalny pas IBF w wersji Pan Pacific. 5 marca 2000 r., Masoe doznał pierwszej porażki w karierze. Jego rywalem był słynący z nokautującego ciosu, reprezentant Panamy Santiago Samaniego. Panamczyk zwyciężył przez techniczny nokaut w 5. rundzie, przerywając passę 14. zwycięstw Masoe.
Po 3. szybkich zwycięstwach przez nokaut, Masoe 10. grudnia 2000 r. przystąpił do pojedynku z kolejnym Panamczykiem Tito Mendozą w walce o pas Ameryki Północnej (NABF). W 3. rundzie, Mendoza zranił przeciwnika ciosem z prawej ręki, po czym dopadł go przy linach i zmusił sędziego do przerwania pojedynku[3]. Po porażce, Masoe miał rok przerwy, po czym udanie powrócił rok później, zdobywając pas PABA w wadze średniej. Masoe pięciokrotnie obronił tytuł do 2003 r., wygrywając wszystkie potyczki przez nokaut.
Do walki o mistrzostwo świata WBA w kategorii średniej federacja wyznaczyła będącego na 4. miejscu Masoe i zajmującego 5. pozycję, niepokonanego Kenijczyka Evansa Eshirę. Faworytem spotkania był niepokonany Ashira, który w podsumowaniu roku 2003 przez najbardziej prestiżowy magazyn bokserski - The Ring zajął 7. miejsce[4]. Maselino zaskoczył faworyta i zwyciężył przez techniczny nokaut w 2. rundzie, wcześniej posyłając rywala trzykrotnie na deski[5]. W podsumowaniu roku 2004 magazynu The Ring, Masoe wskoczył na 7. miejsce za swojego rywala - Evansa Ashirę[6]. Tytuł utracił w następnym pojedynku, przegrywając jednogłośnie na punkty z Felixem Sturmem[7]. Niecałe 4. miesące później, Masoe przystąpił do kolejnego pojedynku, mając za rywala Amerykanina Randy'ego Griffina. Masoe przegrał wysoko na punkty, a stawką walki był eliminator WBA w kategorii średniej.
25 kwietnia 2009 r. otrzymał kolejną szansę walki o mistrzostwo świata. W pojedynku o pas WBO w kategorii superśredniej, Masoe zmierzył się z niepokonanym Węgrem Károlym Balzsayem. Balzsay zupełnie dominował w pojedynku, a koniec nastąpił w 11. rundzie, gdy Masoe po nokdaunie wstał, ale zamiast podejść do sędziego patrzył w stronę narożnika. Sędzia ogłosił zwycięstwo Węgra przez nokaut[8]. Ostatnią walkę stoczył 19 marca 2011 r., pokonując Kashifa Mumtaza[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 24.Olympic Games - Seoul, South Korea. amateur-boxing.strefa.pl. (pol.).
- ↑ 26.Olympic Games - Atlanta, USA. amateur-boxing.strefa.pl. (pol.).
- ↑ Tito Mendoza vs. Maselino Masoe. boxrec.com. (ang.).
- ↑ The Ring Magazine's Annual Ratings: 2003. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Maselino Masoe vs. Evans Ashira. boxrec.com. (ang.).
- ↑ The Ring Magazine's Annual Ratings: 2004. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Maselino Masoe vs. Felix Sturm. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Karoly Balzsay vs. Maselino Masoe. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Maselino Masoe vs. Kashif Mumtaz. boxrec.com. (ang.).