Marta Ścisłowicz

Marta Ścisłowicz
Ilustracja
Marta Ścisłowicz
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1984
Tychy

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 2003

Marta Ścisłowicz (ur. 2 maja 1984 w Tychach) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna.

Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcące im. Leona Kruczkowskiego w Tychach[1]. W 2007 ukończyła studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu[1]. W latach 2007–2012 występowała na deskach Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Obecnie[od kiedy?] współpracuje z Teatrem im. Żeromskiego w Kielcach i Teatrem Starym w Krakowie[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest związana z Piotrem Żurawskim[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

Występy radiowe[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 2007
    • Wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rolę Roksany w przedstawieniu Cyrano de Bergerac
    • Łódź – XXV Festiwal Szkół Teatralnych, nagroda za rolę Renée w przedstawieniu Madame de Sade
  • 2010
    • Najlepsza aktorka młodego pokolenia Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Nagrodę przyznaje Gazeta Wyborcza
    • Opole – XXXV Opolskie Konfrontacje Teatralne „Klasyka Polska”, nagroda za rolę Judyty w spektaklu Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna z Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy
  • 2013
  • 2014
    • Łódź – Plebiscyt Publiczności XX Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych, tytuł Najlepszej Aktorki za rolę Carycy Katarzyny w spektaklu Caryca Katarzyna w reżyserii Wiktora Rubina z Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach
    • Kalisz – 54. Kaliskie Spotkania Teatralne, główna nagroda aktorska za rolę Katarzyny II w spektaklu Caryca Katarzyna Jolanty Janiczak w reżyserii Wiktora Rubina z Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Wywiady[edytuj | edytuj kod]

Wywiady telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Marta Ścisłowicz o nowej roli (Prosto w serce)

Marta Ścisłowicz o serialowej postaci (Linia życia)

Najciekawsze spotkania dla miłośników teatru (Warszawskie Spotkania Teatralne)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Aktorzy. tychy.pl. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
  2. Fakt.pl, Gwiazda „M jak miłość” spotyka się ze znanym aktorem [online], 6 maja 2016 [dostęp 2018-04-30] (pol.).
  3. Teatr Mały – Moja ojczyzna. [dostęp 2013-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-30)].
  4. Gabriela Bonk: Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda w Polsce. [dostęp 2010-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-13)].
  5. Teatr Polski Wrocław – Don Juan wraca z wojny. [dostęp 2010-11-10].
  6. Teatr Polski Bydgoszcz – O zwierzętach. [dostęp 2012-04-09].
  7. Teatr Polski Bydgoszcz – Kajtuś Czarodziej. [dostęp 2013-04-28].
  8. Teatr Polski Bydgoszcz – Sprawa Dantona. [dostęp 2012-04-09].
  9. a b Teatr Dramatyczny w Warszawie – Operetka. [dostęp 2013-04-28].
  10. Teatr Polski Bydgoszcz – Cherry Blossom. [dostęp 2013-04-28].
  11. Teatr Polski Bydgoszcz – Trzy siostry. [dostęp 2012-04-09].
  12. Teatr Polski Bydgoszcz – Płatonow. [dostęp 2012-04-09].
  13. Teatr Polski Bydgoszcz – V (F) ICD-10. Transformacje. [dostęp 2012-04-09].
  14. Teatr Polski Bydgoszcz – Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna (Mazepa, Sen Srebrny Salomei, Ksiądz Marek, Horsztyński, Kordian). [dostęp 2012-04-10].
  15. Teatr Polski Bydgoszcz – Joanna d’Arc. Proces w Rouen. [dostęp 2012-04-10].
  16. 1944 – Opowiem Wam bajkę. [dostęp 2013-08-31].
  17. Teatr Polski Bydgoszcz – Wielki Gatsby. [dostęp 2012-04-10].
  18. Teatr Polski Bydgoszcz – Szwoleżerowie. [dostęp 2012-04-10].
  19. Teatr Polski Bydgoszcz – Opowieści zimowe. [dostęp 2012-04-10].
  20. Teatr w Kielcach – Caryca Katarzyna. [dostęp 2013-04-28].
  21. Katastronauci. [dostęp 2014-03-02].
  22. Towiańczycy, królowie chmur. [dostęp 2014-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-03)].
  23. Polskie Radio – Obora. [dostęp 2012-04-10].
  24. e-teatr – Proszę Państwa do gazu. [dostęp 2013-08-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]