Maria Rafael Wojciechowski
| Józef Maria Rafael Wojciechowski Józef Eugeniusz Wojciechowski | |
| Arcybiskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1917 |
| Data i miejsce śmierci | 17 marca 2005 |
| Przewodniczący Rady Przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów | |
| Okres sprawowania | 1950–2005 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia | 28 maja 1950 |
| Sakra biskupia | 25 listopada 1956 |
| Data konsekracji | 25 listopada 1956 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| |||||||||
Józef Maria Rafael Wojciechowski, właśc. Józef Eugeniusz Wojciechowski (ur. 20 sierpnia 1917 w Kisielsku[1], zm. 17 marca 2005 w Felicjanowie[2]) – polski biskup mariawicki, arcybiskup i przewodniczący rady przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów w RP w latach 1950–2005.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w ubogiej rodzinie mariawickiej jako syn Adama Wojciechowskiego i Marii z d. Osiak. W roku 1926 zamieszkał w internacie przyklasztornym sióstr mariawitek, gdzie ukończył szkołę powszechną. Po ukończeniu szkoły na dwa lata powrócił do Kisielska. W roku 1933 trafił do Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Małoletnich w Nisku nad Sanem. Trzy lata później został skierowany do 21. Pułku Piechoty w Warszawie. Po przejściu szkolenia rekrutów w sierpniu 1938 roku awansował. Kontynuował edukację kończąc w przyspieszonym trybie gimnazjum dla dorosłych przy Gimnazjum im. Władysława IV na Pradze. W 1938 roku został powołany do 3. Pułku Lotniczego w Poznaniu, przygotowując się do matury. W sierpniu 1939 roku ukończył kurs pilotażu i został wysłany na specjalizację do Radomia, gdzie zastała go II wojna światowa[1].
W 1940 r. przeżył duchowe nawrócenie i wstąpił do klasztoru w Felicjanowie, skąd w następnym roku został wraz z jego mieszkańcami wywieziony do obozu koncentracyjnego w Działdowie. Po II wojnie światowej ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim[1].
Od 1947 r. był sekretarzem rady przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów[1]. 28 maja 1950 został wybrany przez Kapitułę Generalną Kościoła Katolickiego Mariawitów na ministra generalnego Katolickiego Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów i na arcybiskupa Kościoła Katolickiego Mariawitów. 25 listopada 1956 został konsekrowany na biskupa przez Helmuta Norberta Marię Pawła Maasa z Pozajurysdykcyjnego Zakonu Mariawitów w Niemczech.
Był prekursorem kontaktów ekumenicznych pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem Katolickim Mariawitów; był współautorem oświadczenia o respektowaniu chrztu udzielonego w Kościele rzymskokatolickim przez Kościół Katolicki Mariawitów oraz o respektowaniu chrztu udzielonego w Kościele Katolickim Mariawitów przez Kościół rzymskokatolicki (1984).
W 2003 arcybiskup Maria Rafael Wojciechowski wydał książkę Pisma wybrane – Dzieło Bożego Ratunku, zawierającą reformy doktrynalne w Kościele Katolickim Mariawitów.
Arcybiskup zmarł w klasztorze w Felicjanowie. W pogrzebie, mającym miejsce 20 marca 2005, brała udział delegacja z Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, w tym biskup naczelny Zdzisław Maria Włodzimierz Jaworski[2].