Marco Borriello

Marco Borriello
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1982
Neapol

Wzrost

186 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–1999 A.C. Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2007 A.C. Milan 16 (1)
1999–2000 Treviso (wyp.) 0 (0)
2001 Triestina (wyp.) 9 (1)
2001–2002 Treviso (wyp.) 27 (10)
2003 Empoli FC (wyp.) 12 (1)
2004–2005 Reggina (wyp.) 30 (2)
2005 UC Sampdoria (wyp.) 11 (2)
2006 Treviso (wyp.) 20 (5)
2007–2008 Genoa CFC 35 (19)
2008–2011 A.C. Milan 37 (15)
2010–2011 AS Roma (wyp.) 34 (11)
2011–2015 AS Roma 18 (1)
2012 Juventus F.C. (wyp.) 13 (2)
2012–2013 Genoa CFC (wyp.) 28 (12)
2014 West Ham United (wyp.) 2 (0)
2015 Genoa CFC 8 (0)
2015–2016 Carpi 12 (4)
2016 Atalanta BC 15 (4)
2016–2017 Cagliari Calcio 36 (16)
2017–2018 SPAL 15 (1)
W sumie: 378 (107)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001–2002  Włochy U-20 3 (1)
2002–2003  Włochy U-21 12 (6)
2008–2011  Włochy 7 (0)
W sumie: 22 (7)
  1. Aktualne na: 22 września 2017. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marco Borriello (ur. 18 czerwca 1982 w Neapolu) – włoski piłkarz występujący na pozycji napastnika we włoskim klubie SPAL. Były reprezentant Włoch.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Marco Borriello jest wychowankiem Milanu. Do 2001 trenował w młodzieżowym zespole "Rossonerich", a następnie wypożyczany był do innych klubów. Na tej zasadzie zasilił kolejno takie kluby jak Triestina oraz Treviso. W 2002 włoski napastnik powrócił do Milanu. W jego barwach zadebiutował 21 września tego samego roku w wygranym 3:0 spotkaniu Serie A przeciwko Perugii. 29 października Borriello po raz pierwszy wystąpił natomiast w meczu Ligi Mistrzów, kiedy to Milan przegrał na wyjeździe z RC Lens 1:2. W zimowym okienku transferowym Borriello został wypożyczony do Empoli FC, dla którego strzelił swoją pierwszą bramkę w Serie A.

Sezon 2003/2004 Włoch ponownie spędził w Milanie, jednak pełnił tam rolę rezerwowego i wystąpił tylko w 4 spotkaniach. Działacze włoskiego klubu postanowili wypożyczać więc swojego wychowanka do innych drużyn. Borriello przez dwa kolejne sezony występował w 3 klubach – Regginie, Sampdorii oraz Treviso i w każdym z nich miał zapewnione miejsce w podstawowej jedenastce. Latem 2006 Włoch powrócił na San Siro.

21 grudnia tego samego roku po meczu z Romą u piłkarza wykryto obecność środków dopingujących – predinzonu i prednizolu. Borriello został zdyskwalifikowany na 4 miesiące[1], po odbyciu kary powrócił do Milanu, a 21 czerwca połowę praw do jego karty wykupiła Genoa CFC. W nowym klubie włoski zawodnik imponował skutecznością, a 26 września 2007 strzelił hat-tricka w wygranym 3:2 pojedynku z Udinese Calcio. W rewanżu rozegranym 24 lutego 2008 Borriello ponownie strzelił 3 bramki, a Genoa zwyciężyła 5:3. Włoch sezon 2007/2008 zakończył z 19 trafieniami na koncie i po Alessandro Del Piero oraz Davidzie Trezeguet zajął 3. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców. Genoa zajęła 10. miejsce w ligowej tabeli.

29 maja 2008 Borriello po raz kolejny powrócił do Milanu. "Rossoneri" zapłacili klubowi z Genui 10 miliona euro oraz oddali im połowę praw do karty zawodniczej Davide Di Gennaro. Borriello po rozegraniu 7 ligowych meczów doznał kontuzji, która wykluczyła go jednak z gry na kilka miesięcy. 31 października Włoch zdobył oba gole w wygranym 2:0 meczu ligowym z Parmą. W sezonie 2008/2009 był rezerwowym, natomiast w kolejnych rozgrywkach, gdy trenerem Milanu był już Leonardo, Borriello stał się podstawowym środkowym napastnikiem w zespole.

31 sierpnia 2010, w ostatni dzień letniego okienka transferowego Borriello został wypożyczony do Romy na jeden sezon z opcją pierwokupu[2]. Wcześniej do Milanu kupiono Zlatana Ibrahimovica, a właśnie 31 sierpnia pozyskano również Robinho. Wcześniej Borriello był bliski odejścia do Juventusu, ale działacze turyńskiej drużyny nie chcieli zgodzić się na transfer definitywny[3].

1 stycznia 2012, pierwszego dnia okienka transferowego, wpłacjąc milion euro, Juventus F.C. wypożyczył, z opcją pierwokupu za 7,5 miliona euro, Marco Borriello z Romy. W lipcu 2012 roku wrócił do Genoi na zasadzie rocznego wypożyczenia.

Latem 2016 roku został graczem Carpi[4].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Borriello ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacji Włoch. Grał w drużynach do lat 20 oraz 21, dla których łącznie rozegrał 15 spotkań i strzelił 7 goli. W seniorskiej kadrze zadebiutował 6 lutego 2008 w wygranym 3:1 spotkaniu przeciwko Portugalii, kiedy to na ostatnie 20 minut zmienił Lukę Toniego. W tym samym roku Roberto Donadoni powołał go do 23-osobowej kadry na mistrzostwa Europy. Na turnieju tym Włosi dotarli do ćwierćfinału, a sam Borriello nie zagrał w żadnym z czterech meczów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]