Christian Panucci

Christian Panucci

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1973 Savona
Wzrost	184 cm
Pozycja	prawy obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1992–1993 Genoa CFC 31 (3) 1993–1996 A.C. Milan 89 (9) 1996–1999 Real Madryt 73 (3) 1999–2000 Inter Mediolan 26 (1) 2000 → Chelsea (wyp.) 8 (0) 2000–2001 → AS Monaco (wyp.) 9 (3) 2001 AS Monaco 5 (0) 2001–2009 AS Roma 229 (20) 2009–2010 Parma 19 (1) W sumie: 489 (40)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–1996  Włochy U-21 19 (4) 1993  Włochy U-23 3 (0) 1994–2008  Włochy 57 (4) W sumie: 79 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2012–2014 Rosja (asystent) 2015 Livorno 2016 Livorno 2016 Ternana 2017–2019 Albania
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Christian Panucci (ur. 12 kwietnia 1973 w Savonie) – włoski trener i piłkarz występujący najczęściej na pozycji prawego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Christian Panucci jest wychowankiem klubu Genoa FC. W jego barwach zadebiutował w sezonie 1991/1992, jednak rozegrał wówczas tylko jedno spotkanie w Serie A. W kolejnych rozgrywkach Panucci był już podstawowym graczem swojej drużyny, natomiast po ich zakończeniu przeniósł się do AC Milan. W pierwszym sezonie występów na San Siro włoski obrońca wywalczył mistrzostwo Włoch oraz zwyciężył w rozgrywkach Champions League. W późniejszym czasie Panucci zdobył Superpuchar Europy, po raz drugi sięgnął po tytuł mistrza kraju oraz dwa razy wywalczył Superpuchar Włoch.

W trakcie sezonu 1996/1997 wychowanek Genoi podpisał kontrakt z Realem Madryt, gdzie w linii obrony grał u boku takich zawodników jak Fernando Hierro, Roberto Carlos i Manuel Sanchís. Razem z ekipą „Królewskich” Panucci w 1998 roku zwyciężył Ligę Mistrzów oraz Puchar Interkontynentalny, po czym latem 1999 roku odszedł do Interu Mediolan. W defensywie ekipy „Nerazzurrich” grał najczęściej z Laurentem Blanciem, Javierem Zanettim oraz Luigim Di Biagio.

Po roku spędzonym w tym klubie Włoch przeniósł się do Chelsea, jednak jeszcze w trakcie sezonu 2000/2001 przeszedł do AS Monaco. W obu tych drużynach nie mógł jednak przebić się do podstawowego składu, w efekcie czego w sezonie 2001/2002 roku zdecydował się na powrót do Włoch.

Panucci został graczem AS Roma i swój ligowy debiut w barwach nowego klubu zaliczył 16 września w przegranym 1:2 wyjazdowym pojedynku przeciwko Piacenzie Calcio. W Romie włoski defensor od razu wywalczył sobie miejsce w wyjściowej jedenastce, a w obronie grywał razem z takimi piłkarzami jak Vincent Candela, Walter Samuel, Cafu, Cristian Chivu, Traianos Delas oraz Philippe Mexès. W 2007 i 2008 roku Panucci razem z drużyną zdobył Puchar Włoch, natomiast w 2007 roku wywalczył również krajowy superpuchar.

30 lipca 2009 roku Panucci podpisał roczny kontrakt z Parmą. 23 lutego 2010 roku umowa między zawodnikiem i klubem została rozwiązana. 22 sierpnia tego samego roku ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej^[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Panucci ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Włoch. Razem z zespołem U-21 wywalczył Mistrzostwo Europy U-21 w 1994 roku oraz Mistrzostwo Europy U-21 w 1996 roku.

W seniorskiej kadrze Panucci zadebiutował 7 września 1994 roku w zremisowanym 1:1 wyjazdowym spotkaniu ze Słowenią, a pierwszego gola zdobył 8 października tego samego roku w wygranym 2:0 pojedynku z Estonią. Oba te mecze były częścią eliminacji do Euro 1996, jednak ostatecznie Panucci do kadry na turniej finałowy nie został powołany. Następnie włoski obrońca brał między innymi udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata 1998, Tournoi de France 1997 oraz eliminacjach do Euro 2000.

Jego pierwszym wielkim turniejem w karierze były Mistrzostwa Świata 2002, na których „Squadra Azzura” została wyeliminowana w 1/8 finału przez współgospodarzy imprezy – Koreę Południową. Na mundialu tym Panucci był podstawowym graczem reprezentacji i wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach. Następnie były zawodnik Realu Madryt został powołany do 23-osobowej kadry na Mistrzostwa Europy 2004. Tym razem Włosi swój udział w turnieju zakończyli już na rundzie grupowej, w której zajęli dopiero trzecią lokatę. Panucci w drużynie prowadzonej przez Giovanniego Trapattoniego miał zapewnione miejsce w wyjściowej jedenastce i zagrał w każdym z trzech meczów w pełnym wymiarze czasowym.

Następnie włoski piłkarz na ponad trzy lata rozstał się z zespołem narodowym, do którego powrócił dopiero na eliminacje do Euro 2008. 17 listopada 2007 roku w 92. minucie pojedynku ze Szkocją strzelił zwycięskiego gola na 2:1 i tym samym zapewnił Włochom awans do mistrzostw Europy. Na turnieju w Austrii i Szwajcarii podopieczni Roberto Donadoniego zostali jednak wyeliminowani w ćwierćfinale, kiedy to przegrali po serii rzutów karnych z późniejszymi mistrzami Europy – Hiszpanami. Wcześniej w spotkaniu rundy grupowej z Rumunią Panucci zdobył jedynego gola dla reprezentacji swojego kraju, a mecz zakończył się remisem 1:1. Następnie Włoch postanowił zakończyć reprezentacyjną karierę, a dla „Squadra Azzura” rozegrał łącznie 57 pojedynków i zdobył cztery bramki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Christian Panucci w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil na FIGC (wł.)