Lucjan Zarzecki
| Data i miejsce urodzenia | 27 października 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 stycznia 1925 |
| Narodowość | polska |
Lucjan Zarzecki (ur. 27 października 1873 w Rudni koło Chełma, zm. 13 stycznia 1925 w Warszawie[1]) – polski pedagog.
Zajmował się głównie dydaktyką ogólną oraz dydaktyką matematyki, a także problematyką wychowania narodowego. Uważał, że głównym celem nauczania oraz wychowania powinno być kształcenie charakteru. Zarzecki ukończył studia w 1897 r. na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu w Petersburgu. Po studiach pracował jako nauczyciel matematyki oraz wykładowca dydaktyki matematyki. Należał do grona założycieli i wykładowców Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie (1905-1906). W latach 1915-1918 wykładowca pedagogiki na Wydziale Humanistycznym TKN[2]. Od 1921 r. kierował on Katedrą Pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1922 został redaktorem naczelnym „Przeglądu Pedagogicznego” wydawanego przez Towarzystwo Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych[3]. Jako były dyrektor Polskiej Macierzy Szkolnej 31 grudnia 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 30-4-24)[5].
Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]
- Charakter jako cel wychowania, Warszawa 1918
- O idei naczelnej polskiego wychowania, Warszawa 1919
- O zadaniach nauczyciela polskiego, 1919
- Nauczania matematyki początkowej (części 1-3, 1919-1920)
- Dydaktyka ogólna, czyli kształcenie charakteru przez nauczanie, Lwów – Warszawa 1920
- Szkoła pracy, Warszawa 1921
- Wstęp do pedagogiki, Lwów – Warszawa 1922
- Charakter i wychowanie, Warszawa 1924
- Wychowanie narodowe, Warszawa 1926
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marta Cywińska, Lucjan Zarzecki, w: Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego, tom I (pod redakcją Krzysztofa Kawęckiego), Warszawa 2020, s. 396-400.
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s.74 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
- ↑ Jarosław Durka, Wybrane problemy z działalności wydawniczej Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych w dwudziestoleciu międzywojennym, [w:] Iwonna Michalska, Grzegorz Michalski (red.), Działalność instytucji wydawniczych na rzecz oświaty i edukacji w XX i pierwszych latach XXI wieku, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014, s. 45-57, ISBN 978-83-7969-165-4.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Zarzecki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2007, s. 484.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lucjan Zarzecki – dzieła w bibliotece Polona