Licio Gelli
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | bankier, mason, polityk, przedsiębiorca |
| Narodowość | |
| Partia | Narodowa Partia Faszystowska |
| Wyznanie | |
| Małżeństwo | Wanda Vannacci |
| Dzieci | Raffaello (ur. 1947) |
| Odznaczenia | |
 | |
Licio Gelli (ur. 21 kwietnia 1919 w Pistoia, zm. 15 grudnia 2015 w Arezzo) – włoski bankier, mason, polityk i przedsiębiorca. W czasie II wojny światowej działacz Narodowej Partii Faszystowskiej (1939–1943) i Republikańskiej Partii Faszystowskiej (1943–1945). Znany ze swej roli w skandalu wokół włoskiego banku Banco Ambrosiano (1982). W 1981 wyszło na jaw, że był mistrzem tajnej nielegalnej loży paramasońskiej Propaganda Due (P2).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 kwietnia 1919 w Pistoia w Toskanii w Królestwie Włoch. W latach 30. na ochotnika wstąpił do Milicji Faszystowskiej (tzw. Czarnych Koszul) i jako członek tej formacji został wysłany do Hiszpanii w ramach wsparcia dla Francisco Franco od Benito Mussoliniego w czasie hiszpańskiej wojny domowej[1].
Założył firmę zajmującą się importem tekstyliów[1].
W 1981 wyszło na jaw, że był mistrzem tajnej nielegalnej loży paramasońskiej Propaganda Due (P2) do której należeli czołowi włoscy wojskowi, oficerowie policji i wywiadu, a także prominentni bankierzy, biznesmeni, dziennikarze, urzędnicy państwowi oraz politycy[2]. Propaganda Due urosła do rangi państwa w państwie i znacząco wpływała na włoskie życie publiczne. Organizacja pośrednio lub bezpośrednio jest związana z wieloma skandalami finansowymi oraz aktami terroru z lat 70. i 80. XX wieku (m.in. zabójstwo premiera Aldo Moro, sprawa Banco Ambrosiano, powiązania z mafią i Watykanem)[2]. W 1985 uciekł ze szwajcarskiego więzienia[2].
Zmarł 15 grudnia 2015 w Arezzo w Toskanii w wieku 96 lat[2].